Märchenland

M ä r k e n l a n d

Twüschen Droom un Wåken liggt en Wunnerland,

vull vun goll´n Rådels, rein ut Gott sien Hand.

Sövendusend Miel´n achter´n Åvendsteern

sitt op´n Snickenhüüschen en verwunschen Deern.

Hett en Hemd ut Måånschien, hett en Spinnwaevenkleed;

sitt un singt verloorn en lütt Kinnerleed.

Singt mit slåten Ogen sülwerfien un lies

vun de´n goll´n Slötel to dat Paradies.

´keen in Hast un Iver jachtert langs de Strååt,

kann dor nix vun wies warrn, kriggt dor nix vun fååt.

Blots wenn üm di un in di all´ns fein un still,

kann dat Leed di segg´n, wat dat vun di will.

Will di Flünken schenken, will di flegen lehrn

sövendusend Miel´n achter´n Åvendsteern. - -

Sövendusend Miel´n achter´n Åvendsteern

töövt, du schallst ehr lösen, de verwunschen Deern.

Warrt di vör dat Maeken wunnerfrååm to Moot;

"Åch, wo weer´t doch eenmål", seggst du liesen blots.

Hest dat Markwoort dråpen, wat ehr lösen kann;

sleiht de Ogen åpen, kickt di fründlich an.

Söven Schraed nå achtern - - söven Schraed betlang,

hangt en goll´n Slötel ünner´n Rosenrank.

Slötel slütt de Poort op - - Poort ut Kaßbaerblööt - -

Ruuch vun dusend Blomen kümmt ju in´e Mööt.

Un du hest vergaeten, all´ns wat fröher weer,

nix vun Frågen, Wunnern, gårkeen Gruveln mehr.

Vågels singt so liedsååm, as du nümmer höört,

Klocken klingt so fierlich, as ju nümmer spöört.

Un dien Hart dat puckert, as dat nienich dåhn;

snackst mit Tiern un Planten, kannst se all verståhn.

Danst mit dat lütt Maeken, ´rin nå´t Märkenland - -

Kinner sünd ji, Kinner, rein ut Gott sien Hand.

Heinrich Andresen, 1954 - in Europlatt överdrågen vun Peter Kollund, Rosendåhl 1996

En groot fein Märkenland liggt bi Tolk achter Sleswig, fohr mål hen,