Nu kiek di mål
de Minschen an,
kiek, wat se hüsen doht;
se kennt blots noch
de Jagd nå´t Geld,
nå Glück un lustig Laeven.

Dat sünd doch meist
keen Minschen mehr,
dat sünd Måschiens
un Automåten,
de nich mehr denken köönt,
de åhn Geföhl un Hart

blots ieskoolt raeken doht.
Wat schall blots warrn,
wo loopt wi hen,
wenn dat so wieder geiht
un sik nix ännern deiht ?
Hest mål de Minschen tellt,

de vun de´n Weg af sünd,
de nich mehr wieder weet
un denn nå Brammi langt !
de ünner Brüggen pennt !
de achter Drogen rennt !
un wovael Hüüs afbrennt !