Wo Swienaegel un Matten Haas in´e Wett lepen.

Swienaegel harr de slechte Mood: Drunk he tovael, so prahl he groot,
un keem´t eenst, dat de Dörst em quael, so drunk he jedesmal tovael,
un Dörst - - dat weer sien swacke Siet - - de quael em meist to jede Tiet.

Bi´n Möhlendiek, to Enn de Wischen, harr Pogg en Kroog mang de Rüschen,
dor bruut de Voß sien bayersch Beer, dor weer dat nett, wenn´t Sommer weer.
Ok kunn man dor dat Water sehn - - un Pogg sien Fru, de sung mal schöön !

Hans Nachtigal wahn wat to Siet. Dat´s doch ok nix för Börgerslüüd
as Pinnswien un Matten Haas, de höört dat lever, wenn de Kuckuck blaas,
un rüükt dat geern, wenn Wittkohl rüükt, un wöhlen geern in weken Slick.

De Haas weer bang - - he haev de Poot: Swienaegel seet dor breet un groot
un segg: "Wat dünkt di, Naver Matten ? Wi sitt hier fuchtig un in Schadden,
wi swiert mal um ! Wi drinkt mal dör ! Uns´ Kröger kriggt ja Schillings dorför.

De Sünndag is de slechste Dag, de Schoosters hoolt Kantüffeljagd,
Swienaegels ut de Püll to rappsen. Ik fürch mi garni´ vör de Tappsen,
doch maakt se Fru un Kinner bang; ik gah un spikeleer so lang.

Wüllt wi mal glieks blau Maandag maken ? Di braekt se sunst ja de Knaken.
De hele Landwehr is mit Lüssen, ik heff man höört, de kaamt mit Büssen.
Giff an ! Wat schüllt wi mal berieden ? Hest Luft, mal in´e Wett to smieten ?
Schüllt wi wrangeln ? Wullt mal haken ? Hest Moot, en Barentog to maken ?
Ik harr noch Lust, de´n Bull to narrn: Wo schull de Bengel grimmig warrn !"

Doch Matten seggt un slickt de Hann´: "Dat warrt woll Tiet mal antospann´!
Wenn Naver mitwill, maak he to, he´s man wat langsam in´e Schoh."
"So´n Stankversit ! So´n Schrökelbeen ! Hett de woll´n Mullwarp lopen sehn ?!"

Genoog, Swienaegel maakt en Wett, wokeen de besten Schinken hett:
Dreemal de Wischen op un dal, bi´n Poggenstohl, dor weer dat Maal;
Un keem de Haas toeerst to Stell, trock he em föfteihn Nadeln ut Fell,
de wull he an sien Leefste schicken, dor kunn se Slagstiet Wuß mit pricken.

De´n neegsten Sünndag wulln se renn´, un dormit harr de Striet en Enn.
In Fraed un Eendrach, as dat höör, bröch Matten Naver bet na Döör;
de leet sik as en Kluun torecht, un Matten hüpp op Töhnjes weg.

Kriggt man avends mal en Fees, so hett man annern Dags en Bleß,
un weer man klöker as en Voß, so steiht man morgens as en Oß:
De Kopp so dick, de Moot so slech, un all de Herrlichkeit is weg !
Dat´s leidig: Güstern gung´t as smaert - - Vundaag de hele Welt verkehrt.

Swienaegel dach: "Wo weerst du dumm, de Matten löppt di dreemal um !"
He föhl al langs de ganse Huut, as trock man em de Stacheln ut;
he knüll sik wedder still tohopen, sien Fru muß em to Kaffee ropen
un muß em fragen, wat em faehl, un lüff em denn sien sware Seel
un sae: "Dor laat du Fruunslüüd sorgen ! Nix mehr as dat, so büst du borgen !"

De Sünndag keem - - wo lacht de Welt ! De Sünn schient op´t Kantüffelfeld,
de Schoosterjungs keem´ mit Hacken, mit Schootfell vör, in vulle Snacken,
opkrempte Arms - - un all noch nüchtern ! Uns´ Pinnswien verkroop sik schüchtern,
kroop langs de Regen över´n Wall, na´t Holt ´rin, na de Wischen dal,
un seeg dor Matten al an´ Graven in´t Gras sik öven in´t Spring´n un Draven.

Wo weer he glatt, wo weer he kämmt ! Un all´e Lenken smaert un stemmt,
as harr Jan Claßen em eerst raeven. "Swienaegel ! - - Loop - - Dat gellt dat Laeven !"
De Haas, de leep, as weer´t en Swulk, as weer´t en Schadden vun en Wulk,
he leep de lange Wisch hendal un weer in´t Flegen bet an´t Maal.

Süh dor ! In´t Dack an´ Möhlenpool, wat sitt dor op´n Poggenstohl ? - -
De Haas, de dach, he weer woll duun - - Swienaegel ruhig in en Kluun ! - -
"Wat? Büst´ al ankaam´?" seggt de Haas. "Ja", seggt Swienaegelsch, "dat´s je´n Spaaß!"
De Haas, de seeg man aeven hen, - - he heel ehr för Herr Pinnswien denn. - -

So jaagt he as en Blitz dorvun un keem bi´t Holt, bi´n Heckpahl an.
Süh dor ! Dor huuk al an de´n Pahl Fru Pinnswien ehr Gemahl !
De Haas, de wies em gau de Rügg un jaagt hendal, as wenn he flüggt.
Un wedder sitt dor, jedesmal, op´n Poggenstohl - - an´ Heckenpahl - -
ok wenn he as en Kugel suust, - - Swienaegel ! Geruhig, as to Huus !

So leep he dreemal op un af, as floog en Piel mit vulle Kraft:
Tolets in Angst un Sweet un Noot, un as he ankeem - - weer he doot.

Klaus Groth, 1819 bet 1899 - revideert vun Peter Kollund, Rosendahl 1996

Lütt Matten´s Groth Målöör

Lütt Matten, de Knecht,
de föhl sik so slecht --
he weer bi´t Studeern,
dat Smöken to lehrn
un seet gans alleen,
denn de Buur schull´t nich sehn . . .

Keem ool Krüschån Voß
un sae: "Schoon dien Bost !
Kumm, lååt uns tosååm
mål pröven de´n Krååm !
Ik kann di alleen
nich lieden hier sehn !"

De Lütt geef Tåbak --
ool Krüschån, de snack
un smöök lustig los
ut lütt Matten sien Doos;
bald seet he alleen,
denn Matten müß speen.

Em buller de Buuk --
un deep in de Huuk
seet Matten nu bleek,
günt achter de Eek;
ool Krüschån, de meen:
"Dat kann he alleen !"

Un denn stook he rasch
de Doos in de Tasch --
he wunk noch mål Matten --
un güng dörch de Latten . . .
De Buur, de kreeg keen
vun de Beiden to sehn.

Hans Henning Holm, 1976 - in Europlatt överdrågen vun Peter Kollund, Rosendåhl 2003

torügg in de´n Au´stmaand