Wo Swienaegel un Matten Haas in´e Wett lepen.
Swienaegel harr
de slechte Mood: Drunk he tovael, so prahl he groot,
un keem´t eenst, dat de Dörst em
quael, so drunk he jedesmal tovael,
un Dörst - - dat weer sien swacke
Siet - - de quael em meist to jede Tiet.
Bi´n
Möhlendiek, to Enn de Wischen, harr Pogg en Kroog mang de
Rüschen,
dor bruut de Voß sien bayersch
Beer, dor weer dat nett, wenn´t Sommer weer.
Ok kunn man dor dat Water sehn - -
un Pogg sien Fru, de sung mal schöön !
Hans Nachtigal
wahn wat to Siet. Dat´s doch ok nix för Börgerslüüd
as Pinnswien un Matten Haas, de
höört dat lever, wenn de Kuckuck blaas,
un rüükt dat geern, wenn
Wittkohl rüükt, un wöhlen geern in weken Slick.
De Haas weer
bang - - he haev de Poot: Swienaegel seet dor breet un groot
un segg: "Wat dünkt di, Naver Matten ? Wi
sitt hier fuchtig un in Schadden,
wi swiert mal um ! Wi drinkt mal
dör ! Uns´ Kröger kriggt ja Schillings dorför.
De Sünndag is
de slechste Dag, de Schoosters hoolt Kantüffeljagd,
Swienaegels ut de Püll to
rappsen. Ik fürch mi garni´ vör de Tappsen,
doch maakt se Fru un Kinner bang;
ik gah un spikeleer so lang.
Wüllt wi mal
glieks blau Maandag maken ? Di braekt se sunst ja de Knaken.
De hele Landwehr is mit Lüssen,
ik heff man höört, de kaamt mit Büssen.
Giff an ! Wat schüllt wi mal
berieden ? Hest Luft, mal in´e Wett to smieten ?
Schüllt wi wrangeln ? Wullt mal
haken ? Hest Moot, en Barentog to maken ?
Ik harr noch Lust, de´n Bull to
narrn: Wo schull de Bengel grimmig warrn !"
Doch Matten
seggt un slickt de Hann´: "Dat
warrt woll Tiet mal antospann´!
Wenn Naver mitwill, maak
he to, he´s man wat langsam in´e Schoh."
"So´n Stankversit ! So´n
Schrökelbeen ! Hett de woll´n Mullwarp lopen sehn ?!"
Genoog,
Swienaegel maakt en Wett, wokeen de besten Schinken hett:
Dreemal de Wischen op un dal,
bi´n Poggenstohl, dor weer dat Maal;
Un keem de Haas toeerst to Stell,
trock he em föfteihn Nadeln ut Fell,
de wull he an sien Leefste
schicken, dor kunn se Slagstiet Wuß mit pricken.
De´n neegsten
Sünndag wulln se renn´, un dormit harr de Striet en Enn.
In Fraed un Eendrach, as dat
höör, bröch Matten Naver bet na Döör;
de leet sik as en Kluun torecht,
un Matten hüpp op Töhnjes weg.
Kriggt man
avends mal en Fees, so hett man annern Dags en Bleß,
un weer man klöker as en Voß, so
steiht man morgens as en Oß:
De Kopp so dick, de Moot so slech,
un all de Herrlichkeit is weg !
Dat´s leidig: Güstern gung´t as
smaert - - Vundaag de hele Welt verkehrt.
Swienaegel dach:
"Wo weerst du dumm, de
Matten löppt di dreemal um !"
He föhl al langs de ganse Huut,
as trock man em de Stacheln ut;
he knüll sik wedder still
tohopen, sien Fru muß em to Kaffee ropen
un muß em fragen, wat em faehl,
un lüff em denn sien sware Seel
un sae: "Dor laat du Fruunslüüd sorgen !
Nix mehr as dat, so büst du borgen !"
De Sünndag keem
- - wo lacht de Welt ! De Sünn schient op´t Kantüffelfeld,
de Schoosterjungs keem´ mit
Hacken, mit Schootfell vör, in vulle Snacken,
opkrempte Arms - - un all noch
nüchtern ! Uns´ Pinnswien verkroop sik schüchtern,
kroop langs de Regen över´n
Wall, na´t Holt ´rin, na de Wischen dal,
un seeg dor Matten al an´ Graven
in´t Gras sik öven in´t Spring´n un Draven.
Wo weer he
glatt, wo weer he kämmt ! Un all´e Lenken smaert un stemmt,
as harr Jan Claßen em eerst
raeven. "Swienaegel
! - - Loop - - Dat gellt dat Laeven !"
De Haas, de leep, as weer´t en
Swulk, as weer´t en Schadden vun en Wulk,
he leep de lange Wisch hendal un
weer in´t Flegen bet an´t Maal.
Süh dor ! In´t
Dack an´ Möhlenpool, wat sitt dor op´n Poggenstohl ? - -
De Haas, de dach, he weer woll
duun - - Swienaegel ruhig in en Kluun ! - -
"Wat? Büst´ al
ankaam´?"
seggt de Haas. "Ja", seggt Swienaegelsch, "dat´s je´n Spaaß!"
De Haas, de seeg man aeven hen, -
- he heel ehr för Herr Pinnswien denn. - -
So jaagt he as
en Blitz dorvun un keem bi´t Holt, bi´n Heckpahl an.
Süh dor ! Dor huuk al an de´n
Pahl Fru Pinnswien ehr Gemahl !
De Haas, de wies em gau de Rügg
un jaagt hendal, as wenn he flüggt.
Un wedder sitt dor, jedesmal,
op´n Poggenstohl - - an´ Heckenpahl - -
ok wenn he as en Kugel suust, - -
Swienaegel ! Geruhig, as to Huus !
So leep he
dreemal op un af, as floog en Piel mit vulle Kraft:
Tolets in Angst un Sweet un Noot,
un as he ankeem - - weer he doot.
Klaus Groth, 1819 bet 1899 - revideert vun Peter Kollund, Rosendahl 1996
Lütt Matten´s Groth Målöör
Lütt Matten, de Knecht,
de föhl sik so slecht --
he weer bi´t Studeern,
dat Smöken to lehrn
un seet gans alleen,
denn de Buur schull´t nich sehn . . .
Keem ool Krüschån Voß
un sae: "Schoon dien Bost !
Kumm, lååt uns tosååm
mål pröven de´n Krååm !
Ik kann di alleen
nich lieden hier sehn !"
De Lütt geef Tåbak --
ool Krüschån, de snack
un smöök lustig los
ut lütt Matten sien Doos;
bald seet he alleen,
denn Matten müß speen.
Em buller de Buuk --
un deep in de Huuk
seet Matten nu bleek,
günt achter de Eek;
ool Krüschån, de meen:
"Dat kann he alleen !"
Un denn stook he rasch
de Doos in de Tasch --
he wunk noch mål Matten --
un güng dörch de Latten . . .
De Buur, de kreeg keen
vun de Beiden to sehn.
Hans Henning Holm, 1976 - in Europlatt överdrågen vun Peter Kollund, Rosendåhl 2003