D a t V e r h ö ö r
Daglöhner
Jochen Bessendahl,
de steiht
vör´t Patrimonial,
se hebbn op
verbaden Waegen
em wedder mal to
faten kraegen.
De Herr
Buurmeester ranst em an:
"Dat
He dat garnich laten kann !
Nu hett
He ja al wedder stahlen !
Em
schall dat Dunnerwaeder halen
mit sien
verdammig Staehlerie !
Dat
letsde Mal verspröök He mi,
He wull
dat nu nich wedder dohn, - -
un
hüüt beklaagt sik Fischer Bohn,
He hett
mit Netten un mit Bungen
em all
de besten Sli wegfungen ?
Is He
denn gans un gar verdreiht ?"
Ool Bessendahl,
de kickt un steiht, - -
"Ja,
Herr, ik dach mi nix dorbi, - -
Ik
harr so´n Janken graad op Sli,
un
welk to köpen, warrt mi swaar,
Ik
dach, He wörr´t ok nich gewahr." - -
"Dat
Dunnerwaeder schall Em kriegen !
Ik will
Em op dat Dack mal stiegen !
Fischt
hier mit Bungen un mit Netten ?
Ik will
Em hier in´ Kasten setten !
Dit
warrt mi över nu bi Lütten, - -
veer
Waeken lang schall He mi sitten,
ik will
Em wiesen, wat dat heet,
glieks
´rinne, as He geiht un steiht !"
"Ach,
Herr", seggt Jochen weenerlich,
"wenn
ik denn mutt, denn hölpt dat nich;
doch
künn ik nich, wenn Se verlöven,
bet
Neejohr mit dat Sitten töven ?
Dat
Wiehnachtsfest is vör de Döör,
dit
kümmt mi höllisch in de Quer, - -
to
Hilligavend, wull ik meen´,
künn
ik´n Schilling noch verdeen´."
De Herr
Buurmeester överleggt
un denkt bi sik,
de hett woll recht,
in´t Fest to
sitten, is nich schöön, - -
sien Fru un
Kinner sünd alleen,
hebbn nix to
bieten un to braeken, - -
glieks kann´k
em doch nich ´rinnerstaeken.
"Nae",
seggt he, "Jochen, will´t mal glöven !
Ik will
denn noch bet Neejohr töven; - -
doch,
wat mi hüüt an´ meisten freut:
Dat He
üm Arbeit sik bemöht,
dat
naehm´k Em braav, so bliev He bi,
dat´s
anner´n Snack, as mit de Sli, - -
wat hett
He denn för´n Arbeit vör ?"
Ool Jochen
schuult so na de Döör,
as weer´t nich
saeker op dit Flach,
"Ja",
seggt he, "dissen Dingsdag,
denn
is ja Hilligavend al,
un
wenn ik dat noch schaffen schall, - -
doch, Herr
Buurmeester, nich vun spraeken
un jo de´n
Förster dat nich staeken !
Ik
maak dat in de Schummerstunn´,
ik
heff ja all mien olen Kunn´,
ik
mut ehr doch bet Övermorgen
noch
all de Wiehnachtsbööm besorgen !"
De Herr
Buurmeester kickt nich slecht,
as dit de Ool
heel tutig seggt,
ach so ! denkt
he, so hett sik dat !
Dor muust He sik
al wedder wat !
Hier mutt ik
Paß un Achtung gaeven,
hier is en Nest
noch ut to haeven, - -
"Ach
so !" seggt he un maakt so´n Mien,
as wörr dat
heel in Ordnung sien, - -
"Nu
segg mal blots, wo is dat denn,
wo
bringst Du nu Dien Bööm so hen ?"
"Ja,
Herr", seggt Jochen Bessendahl,
"de
Namens weet ik sülvst nichmal,
ik meen, dat
is ok eenerlei,
dat sünd so
Lüüd, as ik un Se !
Ik warr al
wat vergaeterig,
blots
eenen, de´n vergaet ik nich, - -
de´n
besten Boom, de´n ik man finn,
kriggt
jümmers - - Fru Burrmeesterin,
vun
all mien Kunn´ is se de Best, - -
un
nu - - vergnöögtes Wiehnachtsfest !"
Rudolf Tarnow, 1867 bet 1933 - revideert vun Peter Kollund, Rosendahl 1997