J ö r t l e

Hest du je dat Geföhl spöört,
wenn dien Heimåt to di sprickt ?
Wenn sik in all de Gedanken
de Schönheit vun de Nåtuur
in de Erinn´rung di heemlich offenbårt. - -

Un di torügg
in lang vergåhne Tieden föhrt:
Dat Huus vun de Kinnertiet
schummerhaft entsteiht.
De Gåårn, in de´n du fåken spaelt hest.
De Soot, in de´n du heel versunken kaeken hest,
geheemnisvull de deepe Grund. - -

Dat Holt, dat du gedankenvull dörlopen hest.
De Wischen, över de du leepst,
so maennigeen Bloom för de Moder plöckt hest.
De Treen, an de du to Roh hest saeten.
De Ruuch vun Hau an Sommerdååg,
noch eenmål dör de Naes di treckt. - -

Dat is, as wenn mit staewige Hannen,
de Laevensknööf uns packt.
Leefde to de Heimåt, is as en Schwaeven. - -
Verlorn is de Quål vun´e Stünn.
Un smuustern reegen sik droomhaft de Gedanken
to de Biller,
de dien Laevensweg hett måålt.

Harro Jebsen, 1981 - in Europlatt överdrågen vun Peter Kollund, Rosendåhl 2010

PS. Op de lüttje Eer "Jörtle" bi Treiå an´e Treen (Trae Åå = Boom Au) worr ik 1943 boorn.

Op Platt warrt Jörtle jüßtso utspråken as Mecklenborg, or apple in Ing´lsch, åver nichso in Treiå !?

Version op Hoog

torügg in de´n Micheelimaand

Kieken Se sik ok geern mål de smucke Gemeen Treiå an oder virtuell: www.treia.de/