Noah un de Sündfloot

Mål, op´n blagen Mååndagmorgen,
harr unse Herrgott wedder Sorgen - -
de Minschheit dreef dat slimm togår.
Dor dunner he mit sienen Thor:
"Tööf ! Nu kriegt ji en Wåterfloot
bet över de´n Zylinnerhoot !"
To Noah sae he: "Timmer di
en groot Schipp un denn gåh bi
un krieg dat Vehtüüch her un zwår
vun all´ns wat dor laevt, een Påår !
Un dit, soas dien ganse Sipp,
nümm du as Ballast mit op´t Schipp
un seil, sobald ik Wåter schaff,
mit de Naturgeschichte af !"

"Jåwoll", sae Noah, "will ik dohn !"
Un daeh sik denn de Arche buun.
Knapp weer se fardig - - trock he in.
Vun´t Vehtüüch sodenn nehm he ´rin:
Jungs un Deerns, Påår bi Påår;
un as he so de hele Schåår
harr ünnerbröcht op all de Böhns,
versammel he üm sik sien Söhns:
Sem, Ham un Japhet un de Sipp
vun Fruunslüüd, güng mit jem to Schipp
un reep: "Sühso, ik hööl mien Woort !
Wi sünd all People nu an Boord - -
de Wåterfloot nu kåmen kann;
stell man de Wåterleitung an !"
He meen, he harr dat so verståhn:
Uns´ Herrgott dreih blots an de´n Håhn !

annermål mååkt wi dat

åhn ju !

Doch Fleitjepiepen ! - - Ut de Wulk
platsch dat herünner op dat Volk;
nich drüppenwies keem de Genuß,
dat wörr al mehr en Överguß.
Nich mål´n Familjenparaplüh
holp gaegen düsse Raegenschüür.
In´t Wåter full de hele Eer - -
bald seeg keen Minsch en Minschen mehr.

Doch Noah kapp dat Tau geswind
un seil vergnöögt mit goden Wind - -
wiel em jå noch de Kompaß faehl,
wörr em de Richt: - - sien Piepenstöhl.
De Guß duer åver raegelrecht
an veertig Dååg un veertig Naecht - -
Doch Noah sae: "Dat´s gårkeen Frååg,
dat wörr noch mål en fixe Flååg !
Nu gaev en Duuv mål dat Geleit,
to sehn, nu dat´ noch drüppeln deiht !"

Un süh, dat lüttje Deert dat bröch,
as he de´n Snåvel ünnersöch,
woför he sienen "Schöpfer preis´",
vergnöögt en Öölblatt vun de Reis !
Un´t Öölblatt wies jå düütlich an,
dat Bööm in Sicht, mit Blaed doran !

As´t Land nu endlich vör jem leeg,
un´t Tierreich ut de Arche steeg,
nich mehr vull Angst, dat man versüpp,
nehm´t Afscheed vun de´n Ooln un reep:
"Leb´ wohl, es muß geschieden sein !
Hool di man fuchtig, Herr Kaptein !"

Dat wörr en Wink ! Fründ Noah güng
glieks dorhen, wo´t vull Druven hüng - -
erfunn de´n Wien un wörr ok klook:
He nipp em nich - - he drunk em ok !
Wat Wunner, dat, de´n Wien to Leef,
de Tung em jümmers fuchtig bleef !
So dankt de Nåwelt de´n Genuß
de´n olen Archefohrius - -
weshalv man ok an´ Wien entdeckt,
dat stark de nå de Sündfloot smeckt !

Daniel Bartels, 1818 bet 1889 - överdrågen in Europlatt vun Peter Kollund, Rosendåhl 1996 - hoolt ju fuchtig !

torügg in de´n Hartmaand