S t u t e n d r e i h n
In´e Hoornung, to Fastelåvendstiet, weer bi uns in ole Tieden noch Stutendreihn. Wenn de Wind ok ut Noordwest keem un de´n weken Snee över de Wischen nå´t Dörp ´rindrieven daeh; överall weern de Jungs un Deerns ünnerwaegens. `rinkrupen, wo dat schöön warm weer, un denn Stutendreihn, dat weer nu dat Richdige. De Wind höög sik een, un huul: "Ik will jüm woll wiesen, wat jüm schüllt !" He dreev de Sneeflocken vör sik her un faeg se jümmers in een Eck. Besonners vör de´n Baecker sien Huus. Dat lütte Backhuus keek man aeven ut de´n Snee ´rut. An´e Eck vun´ Kalverhoff harrn de Jungs sik´n Sneehuus buut, so richtig mit´n Finster in.
Fiete Jans stünn vör sien Döör un dach: Doch mål sehn, wat bi´n Baecker los is, bi so´n Waeder jåågt man keen Hund ´rut. He stickt de Hann´ in´e Büxentaschen un stapp dör de´n depen Snee. He wull üm dat Sneehuus ´rum, dor flogen em de Sneeballn al um de Ohrn. Fiete flitz um´e Eck, dor weer dat ok al paßeert: He kreeg de Tüffeln nich mehr mit. He angel un angel mit de Fööt, åver nix to måken, de Jungs smeten em mit Sneeballn, wat he nich mehr kieken kunn. Ehr he sik verseeg, harrn se sik de Tüffeln graepen. "Ik will di hölpen !" reep Fiete, un heel een vun se fast. He wöhler em düchtig in´ Snee, bet he as´n Sneemann utseeg; denn heel he em hoog in´e Luft un reep: "Kennt jüm de´n ? Wüllt jüm waeten, ´keen dat is ?" - "Jå, jå", gröhlten se all dör´nanner ! - "Denn man ´rin mit jüm in´e Backstuuv, wüllt em opdaun, dormit wi em baeter wies warrn."
De Baeker höör de´n Larm un mååkt sien Döör vun´e Backstuuv op, do gröhlten de Jungs un Deerns ok al los:
 |
"Hinrich, wi wüllt
Stutendreihn, een to fief un een to teihn, mååk de Hetewecken klåår, all de Jungs un Deerns sünd dor !" |
|
Hinrich kleit sik de´n griesen Kopp un verswunn in´e Köök. He reep al vun wieden: "Greten, Greten, nu kumm, se sünd all dor." - "Wokeen denn ?" - "De Jungs un Deerns to´n Stutendreihn, wo de so gau herkåmen sünd ?" Schull he man waeten, dat Fiete sien Tüffeln dor Schuld an weern. De stünn´ nu blang´nanner un töövt all op Fiete. Fiete åver dreih jümmers noch mål dat Rad:
 |
Eenmål
to fief un eenmål to teihn, kumm, wi wüllt nu Stutendreihn !" |
|
Dat is rein schååd, wat dat Stutendreihn ut´e Mood kåmen is, dat weer doch´n schöne Bruuk.
Klara Rottschäfer, 1976 - överdrågen in Europlatt vun Peter Kollund, Rosendåhl 1996