Martinå in´e Sepenblåås
Martinå is´n lütte Deern. Se geiht dat eerste Johr to School un is dor ok geern. Åver´s nåmiddags, wenn se ehr Schoolarbeit t´recht hett, sodenn sitt se opleefst buten vör de Huusdöör un mååkt Sepenblåsen. Wat schaemert un glinstern de so fein, wat spegelt sik dor nich all´ns binn´. De Haewen, de Sünn, Bööm un Blööm, all´ns is in so´n Sepenblåås to sehn. Un wenn een heel vörsichtig blåsen deiht, sodenn warrt de Blåås so groot as´n Football. Mennigmål fleegt se åårtig wiet, oder dat Sepenbild wesselt sik. De lütte Deern weer woll geern mål mit so´n Sepenblåås flågen - bet in de Wulken. Se harr sik sodennig de Eer vun båven bekieken kunnt. Åver Martinå is jå klook un se weet, wat dat sowat nich gifft.
Manu - denn kummt eenmål´n Sommeråvend, dor kann se rein gårnich in´ Slååp finn´. Buten is dat noch meist hell. Vadder un Mudder sünd mål aeven nå de Nåverslüüd hengåhn. Dor stiggt de Deern ut ehr Bett un geiht vör de Döör. De Sünn is noch nich gans ünnergåhn, åver ok de Måån steiht al an´ Haewen.
| Wat sik de Måån in en Sepenblåås spegelt, dat hett Martinå beto noch nich sehn. Se mutt dat foorts mål probeern, woans dat utsüht. Dat glückt ehr ok. De Måån spegelt sik in ehr Sepenblåås, un dat süht ut, as wenn he lacht. Manu - wat is dat ? De Sepenblåås warrt grötter un grötter, de Måån lacht jümmer duller. Un opmål sitt de lütt Deern miteens merrn in´e bunte Kugel un függt mit ehr weg. | |
Se swaevt över dat Huus weg un över all de annern Hüüs. Wat is dat fein, so vun båven över de Stadt to kieken ! All de Stråten sünd to sehn, all de Hüüs un all de Gåårns. Nu geiht dat över de School weg un över de ool Kark. Dat güng man knapp an de´n Karktoorn vörbi. Åver nu kummt dat groot Wåter, nu geiht dat över de See. De See is so wiet un so düüster. Keen Schipp is to sehn un keen Lüchttoorn. Martinå warrt gans bang tomoot. Se kann doch nich över de wiede See flegen, woans schall se wedder op´e Eer kåmen ? Banghaftig stött se mit ehr´n Rügg nå achtern an´e Kugel, will ehr wedder nå de Stadt to drieven. Åver de Sepenblåås geiht twei. De lütt Deern fallt un fallt un schreet. Un denn . . . , - denn wååkt se op. Gottloff, se liggt in ehr Bett un hett dat all´ns blots dröömt. Dör dat Finster kickt de Måån, un de lacht würklich.
Liselotte Greife, 1998 - in Europlatt överdrågen vun Peter Kollund, Rosendåhl 2003
Inseldroom vun Guillermo Mordillo 1974, ok ik drööm maennichmål in so´n Sepenblåås.