De Wiehnachtsöverraschung

Lena Timmermann laevt ja in´e Stadt, man ehr hele Verwandtschop, de wahnt op´n Lann´. Ehr Broder, ehr Süster un ok ehr Neffe, de sünd sodennig ok gau bi de Hand, Lena mal mit intospann´, wenn se wat in´e Stadt to beschicken hebbt. Lena Timmermann is man ja ok´n hardensgode Fru. Dorüm maakt se ok All´ns in´e Reeg, rein keen Weg is ehr to wiet. - - Man, dat schall ja nich ümsünst waen - - ohnae ! Denn, as Lena in´ Oktober Geburtsdag harr, do kemen ja ehr Broder, ehr Süster un ehr Neffe op Besöök. Un ehr Broder fröög ok glieks: "Wat wullt denn nu hebbn för dien Loperie ?"

Nu is Lena in ehr ganse Aart ja fix "bescheiden". Se meen dorüm ok: "Ach Gott, wat schall ik dor al groot för naehm´!?" - - "Dat kannst di utsöken - - ´n Goos, oder ´n Dannboom !" sae ehr Broder. - - He harr dat man jüßt seggt, do meen Lenas Neffen: "Tscha, dat wull ik di ok al fragen. Söök di dat ut, - - wi hebbt ok Dannbööm un Göös !" - - Nu wull ehr Süster sachts ok nich t´rüggstahn, se sae ok foorts: "Bi uns is dat jüßtso, wi hebbt ok vun Beid´. Segg, wat du hebbn wullt !" - - Man, Lena wörr de Kraam nu rein´ baeten scheneerlich. Wat een ja ok verstahn kann, wo se ja so "bescheiden" is Se anter dorüm nu ok: "Ach, dat överlaat ik ju. Dat söökt ji man ut. Ik bün mit All´ns to fraeden." - - "Is goot, denn laat di man to Wiehnachten överraschen ! Wi bringt di Morgens wat lang för dien Loperie !" repen de Dree.

  Ja, un op dissen Snack, dor verleet Lena Timmermann sik nu ja ok wiß. Se höker sik keen Dannboom un ok keen Goos to Wiehnachten ´ran. Nae, se wüß ja, dat se noch wat intokamen harr. Un Lena harr sik ok nich verspikeleert. An´ 24. December bimmel dat al morrns Klock naegen bi ehr an´e Döör. Dat weer ehr Broder. He harr´n Dannboom ünner´n Arm un sae glieks: "Ik dach, schenk ehr man´ Boom, denn wat schall se mit dree Göös !"
Lena höög sik nu bannig to de´n smucken Boom. Man, ehr Broder weer jüßt wedder ut de Döör, do keem al ehr Neffe. He harr ok´n Dann ünner´n Arm un meen: "Tscha, Tante Lena, ik heff mi seggt, dree Göös sünd sachts tovael för di, wo du doch alleen büst. Dorüm is di woll ok mehr mit´n Dannboom deent !"  

Dütmal weer de Freud bi Lena Timmermann al baeten wat söötsuur. Man, se leet sik nix anmarken, tomal se ja noch een Iesen in Füer harr. Un richtig, - - knapp dat ehr Neffe ut de Kaat weer, do stünn ok al ehr Süster in´t Döörlock. Man, se harr garnix mit, as blots´n Hangeltasch. Lena keek ehr nu baeten wat groot un verbiestert an. As ehr Süster dat nu wahrwarrt, dat Lena wat gediegen kieken daeh, do sae se mit´nmal: "Ach, Deern, weets du, ik heff mi seggt, dat hebbt de annern Beiden sachts al in´e Reeg maakt. Un mehr as een Dannboom kannst ja ok nich bruken. Un bi twee Göös, dor wörrst di ja to schann´ aeten. Man, gans leddig schaßt du ok nich utgahn. Ik heff di hier ok´n lütt Fatt Goossmolt mitbröcht, - - dat kannst du ja haegen !" Se grappel sik denn ok glieks dat Fatt ut de Hangeltasch un stell dat op´n Disch.

Lena Timmermann sae nix gaegenop. Man, lachen - - nae, dat daeh se ok nich. Dat weer sachts ok tovael verlangt. Lenas Süster harr nu mit´nmal keen Tiet mehr. Een, Twee, Dree huul se ok ut´e Döör. - - Man, bi Lena weer de Tiet nu ok fix knapp bemaeten. Se müß ja tosehn, wat se sik noch gau´n Goos ´ranhökert kreeg. Ünnerwaegens güng ehr noch vael dör´n Kopp. Un op´nmal nickköpp se för sik alleen. Se harr dor jüßt an dacht, wat "blööd´ Hunn´ selten fett warrt !" - - Un dat gellt sachts ok to Wiehnachten . . .

Haro, 1986 - revideert vun Peter Kollund, Rosendahl 1997

torügg in de´n Naewelmaand