Plattdüütsch snacken
Dat is ja wiet
un siet bekannt,
dat wi mehrstens Plattdüütsch
snackt op´t Land.
För de Kinner is Hoogdüütsch
ja wichtig,
dat se lehrn de düütsche Spraak "richtig".
Aver, dat weer doch jammerschaad,
wenn dat Plattdüütsch bleef gans
na,
wenn man Ing`lsch, Franzöösch un
Daensch lehrt
un nich mehr uns´ ool
Plattdüütsch höört.
Dor sünd so
vael afsünnerlich Wöör,
wo dat eenfach keen
hoogdüütsche Woort gifft för.
Wenn wi blots eenmal süseln naehm,
kann dat dorför en
hoogdüütsche Woort gaeven ?
Hier in Angeln, weet ok jed´een
Kind,
wat Faatdook, Leuwaag un Handuhl sünd.
Un wenn en Jung en Frosch sehn
harr ok,
denn weer dat en Hoppetuuts oder en Pogg.
En Kattenbaby, de heet Kelling.
To Middag gifft dat Schnüüsch oder Welling.
Mitunner warrt ok Pingels backt,
un Petersill mit de Wrigger hackt.
Un wenn bi dat Aeten, de Eene is krüütsch,
översett dat mal in richdige
Düütsch.
Oder naehm mal
dat Woort Akkewars,
dor kümmst bi´t Hoogdüütsche
doch glieks verdwars.
Meenst woll, du weeßt dormit
Bescheed,
dat Akkewars eenfach Ümstaenn heet.
Aver, wenn bi en Fru anner
Ümstaenn gewiß,
kannst nich seggn, wat in anner Akkewars se is !
Un wenn geboorn is dat nee Kind,
de Fruuns hen to Baashuus sünd.
Denn seggn se bi de´n lütten
Hans:
"Man süht an sien Ogen, he
hett sien Sans !"
Un wenn´t üm en lütte Deern sik
dreiht,
denn höört man woll: "Wat
is se doch keut !"
Un noch en
Woort, dor will ik för wedden,
minnsant kannst nich in Hoogdüütsch
översetten.
Wenn en Mann hett´n Haarbüdel un en Kind de Süük,
so is dat nich mit "Haarbeutel und Seuche" gliek !
Willst du bewiesen en
Ünnerscheed,
wo op Plattdüütsch dat Woort dat schaelt denn heet.
Un is mal smaeten wat twei,
denn maakst du mehrstens en Stahoi.
Wenn dien Kinner maken tovael
Larm,
seggst du, man kunn meist tumpig warrn.
En dulle Kopp is opsternaatsch,
dat Antrecktüch, dat heet Kledaasch.
Un röppt de Kark di Sünndag
´rut,
denn geihst du in dien Schapptüch ut.
´keen eenfach is un fein togliek,
dor seggn wi, de is würklich püük.
Wenn een
vertellt mal tovael Quatsch,
denn heet dat, de is würklich dwatsch.
En trooschüllig Minsch, de is tutig,
un en slagfardige een is snuutig,
´keen gietzig is, de nöömt man neerig,
´keen eegensinnig, de is tweerig.
En Bloomaflegger is en Laat
un wenn wi Spaaß hebbn, hebbt wi Praat.
Trünnel is vun´e Swien de Snuut,
en Puthahn is en Kallekut.
De Höhner kakeldöten, wenn se
leggn Eier.
Wenn wi mal möten, gahn wi na Tante Meier;
seggt dien lütt Deern, se mutt
mal nöödig dor hen,
fraagt dat Ferienkind: "Wo wohnt die Tante
denn ?"
Maennig Frömde kickt verstöört,
wenn avends as Gröten
"moin" he höört !
So sehn wi, dat is mitünner so´n
Saak
mit unse leve plattdüütsche
Spraak.
Aver wi wüllt höpen, wat dat
jümmer so blifft,
dat nix uns ut unse
plattdüütsche Welt verdrifft !
Anneliese Hansen, 1977 - revideert vun Peter Kollund, Rosendahl 1995
Uns´ Moderspraak Platt warrt ok goot weddergaeven in: DAT BLATT op Platt ,kiekt sik dat jo mal an, oder bestellt sik dat.