Pidder Lyng
De Våågt vun
Tondern, Henning Poggwisch,
ballert de Fuust
op de´n Eekendisch:
"Vundååg
seil ik sülm ´röver nå Sylt
un håål
mi, wat se betåhlen schüllt !
Krieg ik
de´n Büdel mit Geld nich tofåten,
schüllt
se jemehr Naesen un Ohren mi låten,
un ik
fleit op dat Woort:
Lever doot, as Slååv."
Vun Hoot to Foot
in Platten snallt
steiht grimmig,
de Fuust üm dat Iesen krallt,
an Deck vörn de
Eddelmann, achter em röögt
Jörn sik, de
Pååp, he kiemlacht vergnöögt.
He schüert sik
de Hann´, duuknackig, scheel:
"Hölp
ik de´n Poggwisch, krieg ik ok sachs mien Deel,
in´e
Mutt dat Woort:
Lever doot, as Slååv."
De´n Kurs op
Hörnum seilt se afstaed,
Aewers mit
Bottvolk staekt mit in See,
de Kielaewer
gnååstert rammhart op de´n Sand,
de Våågt un de
Pååp sett de´n Foot an Land.
Un achter de
Beid´n mit Hallo un Bewehr
treckt
jåågtrietens de Knechten vun´e Ledd´r:
Nu mööt uns´
, Freesen:
Lever doot, as Slååv !
Gau hebbt se dat
Huus vörhand ümkrinkt,
Pidder Lyng
denkt verbååst, wat de em woll bringt.
De Våågt un
Jörn, de Beid´n man alleen,
sett över´n
Drüssel ´rindöns de Been.
De´n langen
Pidder sien Jungvolk sitt
jüßt bi to
aeten. Nu gaev ik keen Plitt,
nu mött em
Pidder:
Lever doot, as Slååv !
De Våågt, de
grööt em, brösig un breet,
de Pååp will
vörbringen, sien christlich Leed.
De Våågt nümmt
spietsch de Kapp vun dat Hööft:
"Ji
harrn woll sach noch en baeten töövt
mit ju
Gefraet. Vun´n Disch mit dat Dook,
nu her
mit dat Geld ! Mien Woort is keen Smook,
keen
Smook as ju´s:
Lever doot, as Slååv !"
Do kümmt Pidder
piel tohööcht as´n Boom:
"Henning
Poggwisch, hool mi dien Wöör in Toom !
Wi weern all
uns´ Dååg al vun Stüern frie,
dat quaelt uns
en Dreck, paßt di dat ni´!
Seil af mit dien
Slåådootbröderschop !
Nix hest du to
föddern, nich een lütt Happ´!
Un dat Woort
blifft mien Woort:
Lever doot, as Slååv !"
"Rappmuul
!" blafft em
de Våågt butt an,
un de Kopp
blüüst em op, de´n Iesenmann:
"Du
settst di ni´ eher an de´n Gröönkohlpott,
as bet
mi dat Geld hier liggt op´n Dutt !"
De Pååp
swiestert: "Dullkopp,
foorts nümmst dat t´rügg !"
Un verkrüppt
sik achter de´n iesern Rügg.
Hool fast, Mann,
hool fast:
Lever doot, as Slååv !
Pidder Lyng
gluupt as dull un steiht un steiht.
Henning
Poggwisch driest an de´n Disch ´rangeiht.
He speet in
de´n dampen Kohl em ´rin:
"Nu
´ran an de´n Trog, du Swien, hau in !"
Un he will sien
Lüüd buten Döör ´rinropen,
de all op de
Luer ståht, dicht tohopen.
Dor dröhnt dat
vun binn´:
"Lever doot, as Slååv !"
Een Jump, man
een, un gluupsch fååt he to,
an de´n Pott
töög Pidder de´n Eddelmann do,
he stuukt em
de´n Kopp ´rin, he stuukt em dål
bet he stickt
is, verreckt in de´n gåårhitten Kohl.
Denn lett he em
los, un sien Roop is to höörn
överluut,
överut dörch Wann´ un Döörn,
dat bååsig
Woort:
"Lever doot, as Slååv !"
De Pååp sackt
üm, as döösig un doof,
´rindöns
stött dullhåår de Knechtschop
Dör´t Spaet
jåågt se Pidder un klöövt em de´n Kopp,
denn sett se
de´n roden Håhn em op.
Pidder Lyng
man, eher dat is heel mit em all,
röppt luuthals
noch mål, as he starven schall
sien
Bååskeerlwoort:
"Lever doot, as Slååv !"
Detlef vun Liliencron, 1844 bet 1909 - in Europlatt överdrågen vun Peter Kollund, Rosendåhl 1997
PS. Wenn du kieken wullt, wo Pidder Lyng ok to Huus is, so besöök mål de noordfreeschen Halligen, oder kiek mål ´rin bi