Oh, Mudder, du - -
Se seggt, du büst man lütt un ring ?
De Lüüd köönt jå ni´ kieken.
Du büst so groot !
Ik leeg as Kind mål op dien Schoot
un wull di ok mål strieken, - -
dien Kopp weer höger as de Sünn,
ik kunn man kuum dien Backen finn´,
dien Ogen weern as Steerns so hell,
so heel wiet weg. - - Ik leeg so still. - -
Oh, Mudder, du - - - wat büst du groot !
@nn@
Se seggt, du warrst nu ok al oolt ?
De Lüüd hebbt jå keen Schimmer.
Du büst so jung !
Hest all dien Krååm so fein in Swung,
dien Hoff, dien Huus, - - geihst jümmer
so grååd noch, as de Deerns sik hoolt.
"Mit sößunsöventig al oolt ?"
Du lachst so hell, as weerst du Bruut:
"Ik glööf, ik hool´t mit ju noch ut !"
Oh, Mudder, du - - - wat büst du jung !
@nn@
Se seggt, du harst nix hatt vun´t Laeven ?
Oh, Mudder, lååt jem snacken.
Du büst so riek !
Dor droog woll kuum een langs´n Diek
so swåår as du dien Packen, - -
du büst bi unsen Herrgott blaeven.
Nu hett he di dat Beste gaeven:
De´n Moot, de Kraft, de stille Freud
un ok de´n Slötel to sien grote Weid.
Oh, Mudder, du - - - wat büst du riek !
Rudolf Kinau, 1887 bet 1975 - in Europlatt överdrågen vun Peter Kollund, Rosendåhl 1996