Fleeg, mien Dråken
Fleeg, mien Dråken, fleeg,
mit de´n Wind wiet weg.
Dreih di as de bunten Blaeder
in dat nu so harvstlich Waeder,
bammel mit dien Steert,
sünst büst du nix weert.
Stieg, mien Dråken, stieg,
jümmer wedder nieg.
Kannst dat Wulkenschååp een pieken,
in de wiede Welt ´rinkieken,
so as Sünn un Måån,
de an´ Haewen wåhn´.
Swaev, mien Dråken, swaev,
höger, höger straev,
bet du mit de Vågels saegelst,
un ik hool di wiß de Tögels,
wenn du båven sweust
un dor ´rümspijöökst.
Suus, mien Dråken, suus
dör dat Stormgebruus.
Aver braek di nich de Gråden,
un kååm mi blots nich to Schåden.
Sünst is dat vörbi
mit de Flegerie !
Ursula Kurz, 1998 - överdrågen in Europlatt vun Peter Kollund, Rosendåhl 2001
PS. Un wenn du nu ok mål so twüschen Himmel un Eer swaeven müchts,
sodenn kiek doch mål ´rin bi http://www.thomasballonreisen.de/
also, Hals- un Beenbruch !