De Lübeckers in Ståkendörp
De Lübeckers, oh de weern riek.
En jedereen, de markt dat gliek,
wenn so de Rååtsherrn stolt un nobel
de´n Rock besett mit Nerz un Zobel
spåzeerten nå dat Rååthuus hen.
Wat reckt´ de Lüüd de´n Hals dor denn.
Wat de dor beslåten, dor horkten op
de Lüüd vun Antwerpen bet Nowgorod.
Maennig König lehnten se Geld op de Hand.
Mål harrn se de hele Stadt Kiel as Pand.
Un butenvör in de Probstie
weern noch´n halv Dutz Dörper dorbi.
De mußen de Lübeckers Afgåven betåhln.
Se kemen sülm dat aftohååln,
jed´ Johr en halv Stieg öllere Herrn,
de måken so´n lütte Fohrt mål heel geern.
Se kemen jüßt in Ståkendörp an,
as de Fastelåvend wulln festlich begåhn.
De Buurvåågt leet se in´t Gillhuus ´rin;
wonaem de hogen Swibbågens stünn´,
dor geef he de Herrn en´ Ehrensitz.
De weer dat gårnich so nå de Mütz,
dat se dor schulln bi de Buern sitten.
Se streken bedaechtig sik langs de´n witten
un langen Båårt un kruusten de Naesen
un wiesten, wat se doch wat vörnaehmer waesen
un nich vael to dohn hebbn wulln mit de Buern,
de op de anner Siet seten to luern.
Wat se to snacken ok infalln döcht,
de Lübeckers steken de Naes in´e Hööcht
un spaelten sik sünst ok gans bannig op.
De Schaffers åver drogen nu op
dat Allerbeste to drinken un aeten,
wat se sik All´ goot smecken leten.
Denn kemen Humpens mit hitt Met un Beer.
Dor måken de Lübeckers sik glieks över her
un störten maennig Baeker vull dål
un snacken heel vergnöögt nu mitmål.
Man denn, as noch de Buern gans frisch,
dor sacken se sinnig ünner de´n Disch
un slepen so fast, dor nerrn as en Påhl.
Un hörten un markten dat nich eenmål,
dat de Jungkeerls mit grote Bohrers kemen
un sik de dicken Swibbågens vörnehmen.
Se bohrten heel liesen Lock bi Lock,
de Båårtspitz dorin un dorop gau en Plock.
So goot harrn de Lübeckers sik amüseert,
wat se nichmål dat Kloppen un Håmern hebbt höört.
De´n annern Morrn, dor wåken se op;
dor seet jed´een fast mit sien Båårt in en Lock.
In´t Dörp, dor weer dat musenstill.
En Håhn blots kreih mål op de´n Süll.
Wat schulln se måken ? Schulln se sik besweern
un sik vör de Lüüd noch mehr blåmeern ?
Blots dat nich. "Lang dat Meß mål her !"
De Een, de harr sogår en Scheer,
un so hett jedereen doran stutzt
un sik gans gau de´n Båårt wegputzt.
Dat Keen se mehr sehn daeh, dat weer man goot;
denn de Båårtdracht weer nich jüst de lets´ Mood.
Wo se saeten harrn op de Stöhl, dor nu stunn´
swåre Büdels mit Dålers, båven fast tobunn´.
Dat weer de Pacht, dat weer dat Geld.
De Lübeckers hebbt dat gårnich eerst tellt.
Ehr Wååg stunn al vör de Döör,
de Kutscher spann de Peer jüßt vör.
Foorts hebbt se de´n Weg nå Süden nåhm´
un sünd so gau nich wedderkååm´.
Dierk Puls, 1913 bet ?? - in Europlatt överdrågen vun Peter Kollund, Rosendåhl 1997