As dat so geiht in´t Laeven
De Nacht is swart un koolt. Lååt se swart waesen, en Kåter hett gode Ogen. Lååt se koolt waesen, so´n Kåter hett´n moi warm Fell an´t Lief. Nåver Bruno Lütt sien Peter hett nich blots Hitten in´ Lief, de hett sogår Füer in sien Buuk. Jüßt springt he bi Bruno över dat Rickels, haut as dull mit´n Steert un kummt mit grote Sprüng op Mudder Wisch ehr Kååt to.
Mit sien scharp´n Ogen hett he al lang sehn, wat Hein Bückel sien Snurr dor op´n Dack huukt. Worüm he dor woll sitt, denkt Peter. Åvers wat scheert em dat, he hett heel wat anners in´ Sinn. He mååkt ´n örnlich´n Jump, sitt båven op Mudder Wisch ehr hoge Poort un lett sik op´e anner Siet wedder dålfall´n. "Dor sünd wi", seggt he to sik sülm, strååkt sik noch mål de´n Båårt, lickt sik noch mål dat Fell un smitt sik in Positur. Peter is musikålisch, un he fangt an to sing´n. Schöön singt he jüßt nich, åvers heel luut.
Båven op´n Dack höört sik Snurr dat´n Tiet mit an. As Peter jüßt mål Luft håålt, do röppt he ´rünner: "segg mål, Peter, worüm singst du hier eegens ?" Peter schuult nå båven un gnurrt: "Wat geiht di dat an !" - -
"Hm", seggt Snurr, "dat kann waenig sien, dat kann ok vael sien. Singst du villicht Mudder Wisch ehr Mieze wat vör ?" - - "Dat is nich Mudder Wisch ehr Mieze", schriggt Peter, "dat is mien Mieze !" - -
"So", miaut Snurr un kickt över de Dackrünn nå nerrn, "dien Mieze is dat, ´keen hett dat seggt ?" - - "Dat hett mi nüms seggt", snüff Peter t´rügg, "dat bruukt mi ok nüms to segg´n, dat föhl ik. Hier in mien Bost föhl ik dat."
Op´n mål klåbatscht dat. Snurr is doch wåhr´aftig båven vun´t Dack dålsprung´n un steiht nu baevernd vör Peter. "Dat du dat man weeßt, dat is mien Mieze !" - -
Peter geiht gans neeg an Snurr ´ran: "Mien is dat !" Snurr mååkt´n Puckel un faucht: "Weeßt du wat dien is ? - - Dor !" Batsch, hett Peter mit de Poot un de scharpen Krall´n een an´ Kopp kraeg´n, jüßt över´t Oog. Peter is nich fuul un swupp, hett Snurr een op´e Naes, ´n defdigen Flinken. Snurr stellt sik nu op´e Achterbeen un rupps, rupps, trummelt he op Peter los. De duukt sik, dreiht sik kort un neiht denn mit´n will´n Jump Snurr merrn in´t Gesicht. De will gau to Siet spring´n, kummt vun´e Poten, un do is Peter ok al över em. Peter deelt fix ut, jümmers noch mål. Wat schriggt de Snurr ! Nå´n Stoot kümmt he wedder op´e Been un suust af. Peter achterher.
 |
Mieze hett de hele Tiet över op´e Trepp saeten, sik dat Spillwark ankaeken un blots af un an mål nå de Möhl ´röverschuult. Wat güng ehr de´n Krååm an, rein gårnix. As Peter wedder t´rügg kümmt, do fallt he doch binå op´n Moors. Sowat ok ! - - Jüßt süht he noch, wo sien Mieze mit Möller sien Kåter in´e Möhl verswinnt. |
"Dat hett een nu dorvun", seggt he un wischt sik dat Bloot vun´ Kopp. "Dor haut een sik ´rüm un de Deern geiht wieldes mit de´n Möhl´nkåter dör de Lappen. Dat kann keen wåhre Leef nich sien. Lååt se in´e Möhl glücklich warrn. Se is mi vael to måteriell. Miau !"
Åver ok bi uns Minschen steiht Ståtus jå mehrsdeels båvenan.
Måånschientårif
Wat is de Måån doch sonnerbor.
Swåår is he
to verståhn.
Mål lüücht
he uns so hell un klåår
mit´n vull
Gesicht, de Måån.
Un is denn een Waek vergåhn,
nümmt bannig
af sien Schien.
He is nu
blots noch half, de Måån.
´naem mag de
tweet´ Haelft sien?
Is denn vörbi noch een Waek,
sühst nich
mehr vael dorvun.
De Måån is
blots noch´n dünnen Straek.
. . . Denn is
he gans verswunn´.
Wat is de Måån doch sonnerbor,
heel anners
as de Sünn,
mål gans, mål
half, denn gårnich dor.
Wat billdt he
sik blots in !
Ik mååk mi dor Gedanken bi. - -
Dat müß
doch eegens gåhn.
So Dag för
Dag de Schinneree.
Worüm nich
as de Måån ?
De eerste Waek arbeit ik vull,
spee düchtig
in de Hann´,
de tweete
Waek nich mehr so dull.
Dor geiht dat
suutje an.
De drütt´ Waek mååk ik´t as de Måån,
lååt eenfach
mi nich sehn.
De veerte
Waek warrt ´n baet´n dåhn.
Dornå röhr
ik Arms un Been.
Twüschendör sünd ok mål Wulken dor.
Denn plaegt
de Måån sien Roh.
Wat man em
günnt, de´n Måån, nich wåhr,
dat steiht mi
ok woll to.
Arbeiden as de Måån dat deiht,
dat weer doch
gårnich slecht.
De Hauptsååk
is, de Boß versteiht´.
Ik frååg em
un he seggt:
"Dien Idee is goot. Se lüücht mi in,
un ik bün
inverståhn.
Nu legg man
foorts de Arbeit hen.
För di is nu
Neemåån !"
Heinz Richard Meier, 1985 - in Europlatt överdrågen vun Peter Kollund, Rosendåhl 2001