Navers Höhner
Klaas Witt un sien Trina harrn sik´n lütt fein Huus buut, bi uns achter´n Diek. Un harrn sik ok de lütte Krögerhoff achterto scheun in´e Reeg maakt. Un harrn ok´n barg Glück mit de Naverslüüd: Op de een Siet wahn garkeen, dor weer blots de groot Weid. Un op de anner Siet wahn Alma Hansen, de best Naversch, de´t man gaeven kunn. - - All´ Naeslang stunn se an´t Rickels un wunnerwark dor ´rüm:
| "Ach
nae, - - wat kriegt Ji dat all scheun ! Wat is dat´n
Staat bi Jo ! - - Wonaem schall Jo Höhnerkaven denn nu
stahn ?" "Höhnerkaven - - ?" seggt Klaas Witt. "Höhner wüllt wi ne hebb´n ! De kleit uns je blots all´ns üm un dal !" "Ach ? - - Höhner wüllt Ji garne hebb´n ? Na ja, denn !" - - Un denn schafft Alma Hansen sik - - to ehr teihn Höhner - - noch gau föffteihn Höhner mehr an. Un lett ehr fiefuntwintig kakelbunten Mistkleier frie lopen - - in ehr´n lütten rummeligen Hoff. Un as de Höhner bi Alma nix mehr finn´ köönt, do gaht se in Trina Witt ehr´n Krögerhoff, un fraet sik dor de´n Kropp vull. |
 |
Un Trina Witt süht dat un jaagt se weg. Un seggt to Alma Hansen: "Dat wüllt wi jem man garne eerst angewöhn, - - an´s hebbt wi naher de´n helen Dag wat to höden !" "Nae, dat geiht ja gewiß ne !" seggt Alma. "Ik weet ok garne, wat se dor to kaamt ? Dat hebbt se ja noch mien Laevdaag ne dahn !" - - Un lett ehr Höhner ok de´n anner´n Dag wedder frie lopen. - -
Un de Höhner sünd ok glieks wedder bi Trina Witt twüschen de Blööm un kleit dor all´ns dör´nanner. - - Un Trina schellt - - un smitt jem mit Steen. Un seggt to Alma: "Is doch rein to dull ! Wonaem kaamt de Öös denn eegenlich jümmer dör ?" "Jae, dat weet ik ok ne", seggt Alma. "Hier is doch allerwaegens Busch un Droht - - ?" Un avends in´ Düüstern maakt se dat Lock in´ Droht noch´n heel Deel grötter, wat ehr Höhner dor gauer dör köönt, wenn Trina mit Steen smitt.
De´n drüdden Dag is Trina al mit´n Bessen achter de Höhner to jagen. Un de Höhner schreet un loopt un fleegt, un köönt dat ool Lock ne so gau finn´, un fladdert hen un her, un maakt huushogen Larm. - - Un dat is Alma to vael. Dat kann se ne af. Wenn ehr Höhner so jaagt warrt, dat se Windeier leggt - - ! Un dorüm maakt se avends in´e Schummeree noch´n groot Lock - - in de´n ooln möör Tuun. - - Un dat hett Trina Witt sehn. Un nu is´t ut mit de gode Naverschop. Nu giff´t blots noch Jamern un Jagen, un Striet un Larm - - Dag för Dag.
Un denn kümmt Klaas wedder na Huus, - - is acht Daag op See waesen, un will sik utrohn. Un kriggt dat glieks op´e Dael - - twüschen Huusdöör un Döns - - fingerdick op´t Botterbroot: "Klaas, du weeßt, ik mag dat ne, - - ik mag keen Striet un Stank ! Gah du man glieks mal ´röver, un segg ehr dat: Se schall ehr Höhner fastsetten ! Oder schall ehr´n gansen Hoff africken ! Dat keen Haehn wedder op uns´ Grund un bi mien Blööm kamen kann ! An´s giff dat noch mal´n Unglück hier ! - - Gah hen un segg ehr dat !"
 |
"Jae", seggt Klaas, un wieder nix. Un denn geiht he na´n Buur , un haalt sik teihn frische Eier un packt se in sien wull´n Mütz un geiht dormit na Huus. Un geiht stillswiegens - - vun achtern - - in sien Krögerhoff, - - un maakt dor ünner´n Johannsbaerbusch so´n lütt Nest, un packt de Eier dor ´rin. - - Un denn geiht he na Alma Hansen ´röver un seggt heel fründlich: "Du - - Alma - -? Magst woll mal aeven mitkamen ?" |
"Wat is denn nu al wedder ?" seggt Alma. "Wat schall ik denn ?" "Schaß di blots mal aeven ankieken, - - wat dien Höhner wedder maakt hebbt - - bi uns !"
"Ach, mien Höhner - - ! ? wat Ji blots jümmer mit mien Höhner hebbt - - ? ! De´n helen Dag is dien Trina achter mien Höhner to püüstern ! - -Mag ik garnix mehr vun höörn !" "Nae, aver sehn müß du dat !" seggt Klaas. Un he nümmt ehr mit in sien Hoff, un geiht mit ehr na de´n Johannsbaerbusch: "Dor ! Kiek di dat mal an !"
| "Ach, du Gerechde - - !" seggt Alma. "All mien scheune Eier ! Un ik wunner mi al, wat mien Höhner so slecht legg´n doht !" Un se will sik dalhuken, un will de Eier in ehr Platen naehm, aver Klaas kriggt ehr bi´n Arm faat un seggt: "Nae nae, Alma ! Wat op unsen Grund liggt, dat höört uns ! Dat weeßt du doch ! - - Ik wull se di blots mal wiesen !" Un packt sik de Eier wedder in sien wull´n Mütz, un geiht mit se na Huus. |  |
Dree Daag mööt Alma ehr Höhner in´ Kaven bliev´n. De´n veerten Dag kaamt se wedder ´rut, - - köö,nt aver nu - - een för alle mal - - ne wieder, as bet an´e Scheed, - - denn dor steiht nu Alma Hansen ehr groot Wierdroht: dree Meter hoog - - un dal bet in´ Grund, dat keen Haehn un keen Hahn mehr överweg oder ünnerdör kann ! "De lütt Weg na´n Buur", seggt Klaas Witt naher, - - "de hett sik betahlt maakt ! Un smeckt hebbt uns de Eier ok !"
Rudolf Kinau, 1887 bet 1975 - revideert vun Peter Kollund, Rosendahl 1995
PS. kieken Se okmål, wat de Quickborn-Verlag vun Meister Rudolf Kinau to vertelln weet,