Utfohrt in´ Harvst
| "All´
mal herhöörn! Wi fohrt de´n Harvst in´e Mööt
!" Mien Greta weer man jüßt mit de Köök
t´recht, do kreeg se uns alltohoop mit ehr helle Stimm
in´e Gang. Dat weer düt Johr an´n Dingsdag, de´n 23.
September. Wat weer dor los ? De Harvst stünn al mit´n
Bloombülten in´e Hand achter de Döör. Un wat för
smucke Blööm ! Uns´ Utfohrwaag stunn al praat vör de Döör, Greta harr heemlich un in´ still´n Koken backt, Broot snaeden un smaert, Kaffee kaakt un in Thermosbuddels füllt. Tassen un en witt Laken, all´ns harr se in Körv verstaut un in unsen Waag stellt. Se wull en Fest fiern, uns´ Mudder, op´n hellichten Namiddag, mit Mann un Kinner. De´n Harvst in´e Mööt. |
 |
Un wo schall´t op dal gahn ? An´t Water, achter´n Diek ? In´e Haaks, oder na Joldelund, in ehr "Schweiz" ? Na Drelsdörp in´e Dann´ oder na Immstedtholt ? Wo wullt du mit uns hento ? Ach wat! Wo is de Harvst, bunt un krall, mit all sien Staat woll an´ smucksten ? In´t Holt naklaar! Nae, nich an´t Water, mien leve Mann. Dat is wat för Sommerdaag. Un dat Dannholt, dat haegt wie uns op för Daag, wenn de Snee op´e Telgen liggt. Nae, nu wüllt wi in´t smucke Loofholt op so´n schöön sünnigen Placken sitten, Kaffee drinken un uns an de schöne Welt freun. Wo kriggst du de´n Harvst baeter in Sicht, as ünner Eeken un Böken un wittstämmige Barkenbööm ? Un wi hebbt Glück: De sünn will mit uns fiern.
Dat warrt en Fohrt in´t Blaue. Blots uns´ Mudder weet de´n Weg; se höllt dat Leit, un wat ehr in´t Gesicht steiht, dor kann ik nich mit kaam´. As´n geheem Freud spaelt ehr dat üm de´n Mund, un en wunnersaam Glinstern sitt ehr in´e Ogen.De Oolwieversommer dor buten in´e Landschaft, de glasklare Luft över de Koppeln, en lichten Dunst liggt as´n Sleuer över dat grote "Witte Moor", un denn kümmt dat Holt bi Lehmsiek. De Sünn swaevt mit ehr Strahln dör dat Loof in´e Bööm, Spinnwaeven swömmt dör de Luft. Dor kann een wunnerlich to Sinns bi warrn ! Hier un dor is de Herrgott al mit sien Farvpott dör de Gaegend kaam´. "Greta, Greta, Deern doch ! Wat hest du mit uns in´ Sinn ?"
Miteens sitten wi tomerrn in´t Holt, platt an´e Eer un rund üm en witt Laken mit Kaffee un Koken op, plaegt uns un sünd vull Glück. - - Wat´n Welt ! Wiet vun uns af kröchelt mal en Heister, gnarrt en Kreih, huscht mal wat an´e Eer dör dat dröge Loof. Düsse late Sommerdag höllt wunnerliche Gedanken in uns praat. - - "Still, - - still, - - Lüüd, - - nu nich snacken !"
Wi sitt dor, as weern wi in en Märkenwelt, in´t Lehmsieker Holt ünner´n blauen Haewen un de late Sünn dükert all´ns un uns in ehr goll´n Schien.
Paul Jessen, 1896 bet 1976 - revideert vun Peter Kollund, Rosendahl 1996
PS. Wokeen weet, wat´n lütt Holt in Noordfreesland bedüüdt, kann sik´n Holsteener al knapp vörstelln !