De Gåårner

 

Ik heff en heel groot Gåårnflach,

is fåken meist to groot;

dor schåårwark ik de´n heel´n Dag

üm´t leve daeglich Broot.

       

Blots vun de´n Gåårn dat büterst Enn

is afscheert mit´n Heck;

dor kümmt keen Hark un Schüffel hen,

dat is mien Fieråvendseck.

           
           

Dor steiht dat all nå Richt un Mååt

in Regen een bi een;

dor is keen Spierken Unkruutsååt

in´t hele Stück to sehn.

       

Dor warrt nich plant un warrt nich seiht,

dor blifft dat fein un still,

dor steiht dat all´ns, as dat steiht,

waßt all´ns, as dat will.

           
           

Doch bet ik dor torecht mit kååm,

bet schier sünd Stieg un Beet,

warrt maennigmål dat Krüüz mi låhm,

kost maennig Drüppen Sweet. - - -

     

Mang Kruut un Busch un Hoppenrank

ståht hoog dree Barkenbööm. - - -

Dor sitt ik op en hölten Bank

bet in de Nacht un drööm.

 

Heinrich Andresen, 1954 - in Europlatt överdrågen vun Peter Kollund, Rosendåhl 1998

dat büterst Enn vun mien Wikingergaarn

t´rügg in de Stöövkist

PS. kieken Se sik ok geernmål de Een oder Anner åpen Gåårn an.