De Gåårner
Ik heff en heel groot Gåårnflach, is fåken meist to groot; dor schåårwark ik de´n heel´n Dag üm´t leve daeglich Broot. |
Blots vun de´n Gåårn dat büterst Enn is afscheert mit´n Heck; dor kümmt keen Hark un Schüffel hen, dat is mien Fieråvendseck. |
||||
Dor steiht dat all nå Richt un Mååt in Regen een bi een; dor is keen Spierken Unkruutsååt in´t hele Stück to sehn. |
Dor warrt nich plant un warrt nich seiht, dor blifft dat fein un still, dor steiht dat all´ns, as dat steiht, waßt all´ns, as dat will. |
||||
Doch bet ik dor torecht mit kååm, bet schier sünd Stieg un Beet, warrt maennigmål dat Krüüz mi låhm, kost maennig Drüppen Sweet. - - - |
Mang Kruut un Busch un Hoppenrank ståht hoog dree Barkenbööm. - - - Dor sitt ik op en hölten Bank bet in de Nacht un drööm. |
Heinrich Andresen, 1954 - in Europlatt överdrågen vun Peter Kollund, Rosendåhl 1998
PS. kieken Se sik ok geernmål de Een oder Anner åpen Gåårn an.