| Veertig Miel´n vun
hier, dor muß du ehr söken, dor hett se ehr Riek op´n maechdigen Barg - - veer Miel´n gaegen West un söven gaegen Süüd, fief Miel´n gaegen Oost un dree gaegen Noord. |
 |
Du geihst op de´n
Barg, letts t´rügg Dörp un Hüüs, löppst eensame Waeg dör Feller un Knicks. Du kümmst in en Holt, is still dor un düüster. In´ Dann´holt kickst du nich vörwarts, nich torügg. |
||
| Kümmst ´rut ut dat
Holt un geihst op de Wischen dor blöhn gaele Blööm, dat Gras is so gröön; de Haewen is hoog, un de Sünn de schient hell op´e Wisch un op´e Blööm un ok op dien´ Weg. |
|
Nu steiht dor en Boom, hangt vull rode Appeln, un kümmst du nu neger, denn roopt se di to: "Nu schüddel uns doch, wi sünd doch al riep, gah nich blots vörbi, du sühst doch de Noot !" |
||
| Du faats an de´n
Boom, du faats an de Telgen un schüddels de Appeln, de fallt in dat Gras. Du sammels ehr op un leggs ehr tohoop, dor liggn se - - du hest, wat Noot weer, nu dahn. |
|
Geihst wieder dien´
Weg dör Blomen un Gras un kümmst an en Aven, dorbinn´ backt dat Broot: "Nu treck uns doch ´rut, wi sünd doch al gaar, laat uns nich verbrenn´, dat warrt nu hoog Tiet !" |
||
| Du nümmst mit de´n
Schuver een Broot na dat Anner, trecks ´rut, wat dor hitt is, wat gaar is un bruun. Leggs all´ns fein tohoop, löppst denn noch wieder. - - Wo wullt du denn hen ? - - Weets sülm nich, wowiet ! |
|
Du kümmst an en Huus, un baven ünner´n Gaevel dor kickt ut en Finster en ool Fru op di dal, de´n Kopp op´e Arms leggt un hett eenpaar Taehns, unhett eenpaar Ogen - - ik segg di: So groot ! |
||
| Dien Hart höörst du
slagen, dat sleiht bet to´n Hals di, as du dor nu ankümmst, du bliffst hier nich stahn. Geihst neger an´t Huus ´ran, nu maakt se ehr´n Mund op, un höörst du ehr Stimm eerst, denn kriggst du wedder Moot. |
|
"´keen
büst du, Fru Meddern?" "Kumm ´rin, du kannst bliev´n, kumm in mien Huus man un kumm in mien Deensten." So sprickt se nu fründlich, un du bliffst ok geern dor, wullt flietig dor waesen, hest en Dack över´n Kopp. |
||
| "Nu
gah eerstmal sitten, schallst goot dat hier hebbn, morrn fröh geiht dat los hier, vundaag roh di man ut. Du hölpst mi woll saeker bi de Arbeit in mien Huus, denn maakst du de Betten un schüddels ehr op." |
|
Bi Dag röppt de
Arbeit, denn tööv dor Fru Meddern, se will, dat de Betten du schüddels un kloppst. Denn fleegt hoog de Feddern un warvelt to Hööchten un swaevt ut´n Finster hendal op´e Eer. |
||
| "So
will ik dat hebbn, mien Deern, jeden Morrn, un fleegt so de Feddern, fallt Snee op´e Eer. Un hest du fix schüddelt, denn striek du dat Küssen un legg denn dat Deckbett man glatt wedder hen." |
|
"Hest
dahn nu dien Arbeit, maak dicht man dat Finster, is all´ns glatt un schier nu, de Stuuv wedder t´recht," - - So geiht dat Dag för Dag, föhlst meist as to Huus di, un büst doch alleen man, un müchst woll na Huus ! |
||
| Fru Meddern, de kennt
di, nümmt di bi de Hann´ un wiest dienen Weg di, schallst t´rügg na de Eer. Un ünner de groot Döör, dor seggt se Adjüüß di: "Hest dahn dien truu Arbeit, nu kriggst du dien Lohn !" |
|
Un se schütt´ op di
dal, dat Gold so vun baven; de Hahn över de Grootdöör, de kreiht luut dat ´rut: "Dat´s uns´ golln Jungfru, de hett dat verdeent !" Un röppt so de Hahn, höörst ok´n anner Stimm. - - |
||
| De Kreih, de
schrachelt, de maakt di nu slecht, will sülm blots se sülm sien un kann dat nich lieden. Se flüggt dör de Grootdöör, dor drüpp dat Swatte op ehr un backt an ehr Feddern un de Hahn röppt:"Pechmarie!" |
|
Du geihst wedder
t´rügg, ut dat Huus, över de Wischen, wedder dal vun de´n Barg, dör dat Holt, na´t Dörp. Fru Meddern behöllt dor ehr Riek in´e Wulken, op de´n Barg, de dor liggt veertig Miel´n vun hier. |