Försicht Varf
Hest dat al mål belaevt, wat een dat åårtig goot meent un denn kümmt he liekers heel verkehrt to gang ?
So is dat mål´n jungen Buur ut Kroonshågen gåhn. He weer to Drievjagd inlååd nå Knoop. Dat weer wat lååt worrn, in´ Kroog saeten harrn de Jaegers ok noch, un dor harr he keen Lust mehr hatt, gans alleen de´n wieden Weg nå Huus to pedden.
|
Do gung he nå Kiel in´t Öllernhuus, dat stunn an´ Niemannsweg. He wull nu to nachtslåpen Tiet nüms mehr stöörn. He gung um´t Huus herüm, nehm de Slötel för de Hoffdöör, de ünner´n Balken hung. Un denn schööf he liesen de Treppen hoog bet nå båven un gung nå de lütt Stuuv, de jümmer prååt weer för Besöök. |
Dat Lücht hett he nich eerst anstaeken. He wüß ok so Bescheed. Båvento schien de vulle Måån vun´ Haewen dål un dör de Finsterruten. Dat weer hell noog in´e Stuuv.
| Dor worr de Buur dat wies, wat dor en ganse Reeg brune Pappen op´e Footborrn legen, vun´e Döör bet nå´t Bett. Denn is de Stuuv woll frisch öölt worrn, dach de Buur, dat gung al stramm op Pingsten to. Dor pedd he jümmer heel suutje op´e Plåten langs, wat ok jo de Footböhn nix afkreeg vun de swåår´n Kleistaeveln. Un denn ´rut ut de Kledååsch un ´rin in´e Puuch. |  |
Annern morrn, dat weer al lååt un hellichten Dag, worr de Buur wåken. He weer rein verbiestert, keek sik verwunnert um, bet he dat klook harr, wonaem he weer. Miteens keek he dål nå de´n Footböhn. Sien Ogen worrn drang un groot, he reef sik mål över´t Gesicht. Åver all´ns bleef so, as he dat sehn harr. "Minsch, wat heff ik dor blots anstellt ?" So verjåågt he sik.
De Stuuv, de weer nich frisch öölt worrn, dor legen ok keen Pappen för de Fööt. - - Nae, in´ lange Reeg stunn´ dor all de Kokenplåten mit de´n Appelkoken för de Fierdååg. - - Un he harr nu nachtens in´e Schummeree mit Vörsicht un Schick liek dor ´rinpedd, merrn in jed´een Koken. - - Un he harr dat doch sooo goot meent !
Walter Vollbehr, 1958 - in Europlatt överdrågen vun Peter Kollund, Rosendåhl 1996