 |
In de
Wisch, mang de Büsch, mang de Hümpels vun Hau, oh, wat schöön, oh, wat gröön ! Un de Haewen, wat blau ! Wo du geihst, wo du steihst, wat dat laevt, wat dat lacht ! oh, wat bunt op´n Grund ! Un en Pracht ! Wat en Pracht ! |
 |
 |
Dör de
Wulk jåågt de Swulk, un de Iritsch, de röppt; un in´ Baek platscht de Haek, un dat Wåter, dat löppt; un de Imm´ swarmt herüm, un de Grashüpper springt; un in Blööt steiht dat Reet, un de Larken, de singt. |
 |
 |
In de
Wisch, mang de Büsch, mang de Hümpels vun Hau, oh, wat schöön, oh, wat gröön ! Un wo leeflich de Rauh ! Oh, wat vael, root un gael, blau un witt in de Feern ! Nix as Bloom´; un in´ Boom lett de Kuckuck sik höörn. |
 |
 |
Ünner´n
Tuun kannst du ruhn, brummt de Hummel in´t Moos; hangt de Nööt, vör de Fööt waßt de Söötbloom un de Roos; wat een Bett ! Oh, wat nett ! Över Blaeder un Blööm. Ünner´n Tuun kannst du ruhn, kannst du dichten un drööm´. |
 |
 |
Kååmt de
Grill´n, mußt se still´n ! Kååmt de Sorgen so swart, gåh man ´rut, deiht di gut, smaedt di Bossen un Hart. In de Wisch, mang de Büsch, mang de Hümpels vun Hau, oh, wat schöön, oh, wat gröön ! Kumm man gau. Kumm gau ! |
 |