De Eekboom un de Storm
Toeerst weer de Eekboom man lüürlütt west, weer dor ut´n Ecker ´rutwussen. As he sien Telgen so bilütten utbreden daeh, weern an de twintig Johr´n vergahn. He stunn an´ Knick bi so´n lütt Woold. De Storm harr em noch garnich op´e Raeken, wull sik mit de´n jungen, smeetschen Eekboom noch nich afgaeven. Dor weern di anner Bööm noog, wonaem he in de groten Telgen ´rümrieten kunn.
|
Un dat much he rein to geern. De Harvst, dat weer sien best´ Tiet. Bi de olen Bööm kunn he so maennigeen vun de groten Telgen dalsmieten, wenn se mit de Tiet möör worrn weern. De Blaed weern em egaal, de full´n meist vun alleen hendal. Aver, wenn he se düchtig opwöhlt harr un ´rümküseln kunn, maak em dat liekers Spaaß. Un wenn dor een vun de gans olen Bööm mit de Johr´n recht so kippelig un wackelbeenig worr, denn weer he dor, de Storm ! Vun all de Sieden reet he an de Wuddeln, un wenn dat baevern daeh in de groten Telgen, so leet he keen Roh, bet he de´n Boom ümsmaeten harr. Dat kunn faken lang duern, aver he kreeg em op´e Siet. |
De Johr´n gung´n in´t Land, un de Eekboom weer nu al an de föfftig Johr oolt. Oha - - he harr al lang markt, wat de Storm em nu ok op´n Kieker harr ! As dat wedder Harvst worr, keem he an. "Wat wullt du vun mi ?" sae de Eekboom, "laat mi in Roh." De Storm scheer sik dor nich um un reet een vun de groten Telgen hendal. De Eekboom verfeer sik bannig, harr dor nich mit raeken. "Jed´een gifft sien Deel", sae de Storm, un trock wieder.
De Tiet leep över´t Land, un de Eekboom weer wiß al hunnert Johr oolt. De graesige Storm harr sik jümmers wedder een vun de groten Telgen haalt, un de Eekboom harr sik dormit affinn´ muß. He kunn ja nix dohn bi de´n oll´n Boomhacker mit de bunten Feddern, de em all de Johr´n grote Löcker in sien Holt kloppt harr. Dor harr sik denn maennigmal en Kattuhl ´rinsett, un ok de Kattekers hüsen bi em. Dat Water kroop in düsse Löcker, un allerhand Wörms maken dat Holt möör. Dor kunn´ ok de fliedigen Boomlöpers nix bi maken, dor weer al´n Barg holl un boll.
De Tiet de leep un leep, un as de Eekboom so an de tweehunnertföfftig Johr ´rankeem, weer he al recht wat schrökelig. Dor seet di ok bannig vael Schiet in´e Luft, un in de Boomspitz kemen de Blaed nich mehr. De Storm weer jümmers wedder dor, in´ Harvst un in´ Vörjohr. Man in´ Harvst, dor weer he sonnerlich unbannig un beestig. As he unverwahrens wedder op de´n olen Eekboom tostüern daeh, kreeg de dat Küseln. Op düssen Momang harr de Storm al lang töövt. "Sühso", sae he to de´n Eekboom, "nu heff ik di to faten !"
| Un he reet an de groten Telgen un keem mal vun de een un denn gaufix vun de anner Kant. De Eekboom harr dat nu markt, wat sien Wuddeln em nich mehr lang holen kunn´. De Kaninken harrn mit de Johr´n grote Löcker mang dat oll Wuddelwark kleit, un dat weer jüßt so dröög worrn as dat anner Holt. As de graesige Storm al wedder´n Anloop nehm un dat Rieten jümmers leger worr, smeet he de´n olen Eekboom üm ! Dat pulter di dör de´n helen Woold, un de Kattekers un de Kattuhln, de Boomlöpers un de Kreihn verjagen sik, un ok de Kaninken un de kloke Voß weern reinweg verbaast. "Ik heff di dat jümmers seggt", sae de Storm to de´n olen Eekboom, "reck dien Telgen man nich so hoog, ik smiet di liekers üm." |  |
Dor leeg de ole Boom nu op´e Rügg, un dat Gras un de Blööm wussen över em weg. Aver so is dat nu mal op düsse Eer. Dat gifft rein garnix wat jümmers höllt, ok nich´n staevigen Eekboom. Un de Tiet vergeiht, as de Snee in´e Sünn.
Gottlieb Leckband, 1999 - revideert vun Peter Kollund, Rosendahl 2001
PS. Dat maakt mi nu rein Bang, wat dat de´n "Eekboom" vun Fritz Reuter ok so geiht, denn de wille "Storm" Hoogdüütsch ritt em ja ok al lang vun all´e Sieden scheev !
"Christian" 2013 Enn Saatmaand, en Storm, de een hier in Noordfreeslann woll nich so gau vergaeten deiht !