Woan´s de Deerten to ehr´n Steert kamen sünd.

Günt achter´n Pariner Barg, wo Himmel un Eer tohopenstött, dor kemen in ole Tieden mal de Deerten tosaam un wulln sik bi unsen Herrgott beklagen.

"Herrgott, kiek mal !" sae dat Peerd, "so as du mi maakt hest, so is dat nich richtig. Ik bün woll groot un stark, ik kann lopen as de Wind, un wenn ik achterut slah, denn sprütt de Sand bet Curau. Aver, wenn mi en so´n lütt Fleeg op´n Rügg sitt oder ünner´n Buuk kettelt, denn kann ik mi kanten un kehrn un kann ehr doch nich langen. Dat is´n Tostand, segg ik di, dor kannst döösig vun warrn ! Lett sik dat nich mal anners maken ?"

"Mit mi is dat ok nich richtig !" reep de Hahn. "Ik kann woll düchtig kreihn un heff´n füürigen Kamm, un mit mien scharpe Sporen an de Fööt bün ik vör keen Goos un kenen Ganner bang. Aver, wenn ik mi vun achtern bekiek, denn kaam ik mi vör as´n ool Haehn, de nich vun´t Ei kamen kann. Dor faehlt mi de richdige Swung, de mi as Hahn tokümmt, un dat mutt anners warrn, will ik di man seggen !"

"Eerst höör mi mal an !" praat de Katteker un hüpp op´n Granitsteen, wat he baeter to sehn weer. "Ik kann woll kleien as´n Katt un Nööt bieten, wat dat man so knackt. Aver wenn dat Undeert vun Marder achter mi is un ik vun baven ut´n Eekboom hüppen will, denn fall ik jümmer verkehrt. Op de Been will ik dal, un op´n Kopp kaam ik dal. Un dat deiht weh, segg ik di, un gans benüsselt warrt een dorvun, un eh´r ik richtig wedder to mi kaam, hett de ool Marder mi bi de Büx. Dreemal hett he mi al opfraeten, un wat bi´t veerte Mal noch vun mi nablifft, dat kannst di sülm utraeken !"

So kemen all de Deerten un harrn wat to klagen un to quaesen, dat dor wat nich richtig an ehr weer. Uns´ Herrgott stunn en Wiel un sunn. Villicht harrn se ja recht, de Deerten, aver em full nix in, wat he mit ehr opstelln schull. Oplets sae he: "Dreih ju all mal üm !" un kiek, do güng em mit´n Mal en Lücht op. "Nu weet ik, wat mit ju los is !" reep he vergnöögt. "Ji hebbt ja noch garkeen Steert kraegen !"

Do kregen all de Deerten en Steert, so as se em an´ besten bruken kunn´. Dat Peerd kreeg´n lange Sweep, üm de Flegen wegtojagen. De Hahn kreeg´n bunten Fedderbusch, dor kunn mit över´n Hoffplatz stolzeern. Un de Katteker kreeg´n Steert so groot, grötter as he sülm weer, dor seil he mit vun´n Eekboom dal, as wenn he´n Vagel weer.

Blots de Swienaegel, de ünner´n Doornbusch leeg un de Tiet verslapen harr, keem nu wat laat. Un as he nu bi´n Herrgott ankeem, do harr de blots noch so´n lierlütten Stummel vun Steert för em. Dorüm geiht de Swienaegel jümmer eerst avends in´ Schummern spazeern. He mag sien Stummelsteert nich wiesen.

Max Steen, 1898 bet 19?? - revideert vun Peter Kollund, Rosendahl 1996

torügg in de´n Au´stmaand

Mehr Deerten mit Steerten kannst di bekieken bi Hagenbeck, de´n feinen Tierpark vun Hamborg,

fohr mal hen, oder kiek na bi www.hagenbeck.de/