Hartmåånd

- Januår -

Dor geiht dat af, dat ole Jåhr,
un jüßt nu steiht dat Nee al dor,
mit Füürwark un Böllerscheten,
is dat´n Afscheed, een Begröten,
Nåwinken is´t un een Frågen:
Nå, warrn wi uns ok verdrågen?
Dat nee Jåhr, dat lacht uns all an,
dor mööt ji dörch, fangt man glieks an.

Ik weet, ik bün för maennig Lüüd
toeerst de Suer-Gurken-Tiet,
vael Geld hett kost dat Wiehnachtsfest,
in´ Jaenner deelt een in de´n Rest.
De goden Vörsätz hooln nich lang,
nåjå, üm ju is mi nich bang,
ji sünd al laenger hier as ik,
wat mi angeiht, ik wünsch ju Glück!

Hoornung

- Februår -

Mit Ies un Snee de Februår
is meist de köllste Måånd in´t Jåhr.
De Gören mååkt dat nich vael ut,
de hebbt ehr´n Spååß, gåhn liekers ´rut,
un wenn dat düchtig sneet un freert,
warrn de nee´n Slittschoh utprobeert,

de Saedens dålhåålt vun de´n Böhn
un rodelt, rodelt! Is dat schöön!
De hogen Bööm vull Ruuchriep witt,
de Haewen blau, de Sünn spaelt mit,
op´n Klingelslaed´n en Landpartie,
sowat vergitts dien Laevdååg nie!

Lentmåånd

- März -

In´ März sünd laenger al de Dååg,
de Sünn, de hett al fåken Knööf,
de letsde Sneemann höllt sik tååg,
se daut em weg, as harr he Snööf.
Nu lockt se mit Beharrlichkeit
de eersten Tulpen ut de Eerd,
de Märzbaeker ståhn al bereit,
ok wenn dat maennigmål noch freert.

Noch störmt vun Noord de kole Wind,
doch en Blick op de´n Kalenner
wiest uns, dat nu dat Vörjåhr kümmt
un buten de eersten Lämmer.
För Fruuns de Reinmååktiet anfangt,
wat de mehrsten Männer vergruugt,
un wenn dat to Vullmåån noch langt,
warrn för Oostern de Nesten buut.

Oostermåånd

- April -

De April, dat weten wi all,
dat is en Schelm, dor warrst driest mall.
Dat is al warm, de Sünn de schient,
man de April, de Bengel grient.
Dien Schirm hest´ tohuus ståhn låten,
süh, nu hett he di to fåten
un wiest di, he kann as he will.
Nu raegent dat, April, April!

Wiel Oostern steiht nu vör de Döör,
wo fein de Gåårn, mit´n baeten Klöör.
Wies du em ok wat, mååk di stark,
köffst Planten op de´n Waekenmarkt,
de waßt goot bi Raegenwaeder
un dien Luun is ok glieks baeder.
Ok ik kann måken, wat ik will.
Nu schient de Sünn, April, April!

Maimåånd

- Mai -

De Maimåånd is de schöönste Måånd,
un jed´een hett em geern,
he is för de Verleeften dor
un goot to´n Hochtiet fiern.
De Mai, wenn he so sinnig kümmt,
so duftig, bunt un gröön,

wenn sachten in sien Arm he nümmt,
denn is dat um di schehn.
Denn föhlst du blots noch Freud in di,
müchst dansen un müchst sing´n,
ringsüm is all´ns vull Leef in di,
dat warrt de Mai uns bring´n.

Brååkmåånd

- Juni -

In´ Juni kümmt de Sommer,
nu is dat ok sowiet,
de Wischen rüken nå Heu
um disse feine Tiet.
Oh, wat weer dat hüüt mål schöön
plattbarfoot nu to gåhn,
dat natte Gras an de Been,

de warme Sünn op de Steen,
in uns´ frohe Kinnertiet
hebbt wi dat fåken dåhn.
In´ Juni stiggt to´n Hööchsten
de leve, helle Sünn,
de Tiet müch ik nu fasthooln,
wenn ik dat man blots künn.

Heumåånd

- Juli -

Dat Land, wo Melk un Honnig fleten,
dat is uns´ Heimåtland.
De Juli, dat wi´t nich vergaeten,
waevt uns en Farvenband:
De Koornblööm lüchten bi uns so blau,
as nargends op de Welt,

dat riepe Koorn stråhlt wetengael
un de groten Füürblööm,
blöhen root an´ Weg mehr as vael.
Wo de Oostseewellen
trecken an de´n Strand,
dor bün ik tohuus - - mien Heimåtland.

Au´stmåånd

- August -

Ok de August, noch an Farven riek,
is moie un låådt di geern in.
Mååk mål en Spazeergang över´n Diek,
pack dien Båådsåken in
un loop an de´n Strand.
De Kinner sünd vergnöögt,
buun Burgen ut Sand,
sammelt Seesteerns un Muscheln
un freut sik doran - -

lååt se toven - - nåhst fangt
de School wedder an.
De Köh as jümmers op de Weid,
åch jå! Un nåhst blöht ok de Heid.
Dat weer en Süfzer!
Man, noch wüllt wi dat geneten,
de Tiet in Nåvers Gåårn,
he kann´t saeker nu al waeten,
gifft dat en gode Åårn.

Micheelimåånd

- September -

Dat Jåhr, dat kriggt nu eenen Knick,
wi marken all, dat aennert sik.
De Gåårn süht nu al anners ut,
de Harvstkantüffeln möten ´rut,
de roden Appeln vun de Bööm,
de Astern fangt al an to blöhn,
de Kürbis, groot un gael un rund
süht ut, as wöög he hunnert Pund!

Middagstiet, de Immen summen
rieklich in uns´ Bühler Plummen,
de Höhner sehn wat döösig ut,
nee Feddern wassen ut ehr Huut,
de Gröönkohl mutt hier noch wat ståhn,
dor mutt de Frost eerst övergåhn.
Nu warrt dat fåken åvends koolt,
leef Jåhr, so sinnig warrst du oolt.

Sååtmåånd

- Oktober -

Nu is Tiet, to´n Dråkenstiegen,
en Åårnkranz se nå Kark hen bringt,
de Tiet, wo Nachtigall´n swiegen
un ok de Droßel nich mehr singt.
Dat sünd Ooltwiever-Sommerdååg
mit Jåhrmarktsmusik un Åårndank,
sünd Plummkoken un Wespenplååg,
åvends an´ Haewen - - Steerns so blank!

Dat sünd plöögte Feller, heel schier,
mit spinnwaevig Håågbutthecken,
goll´n Blaeder in Holt un Revier,
Vågels, de nå Süden trecken.
Sünd Wannerwaeg över de´n Barg,
sünd Ruschelblaeder ünner´n Schoh,
vun´e Au krüppt liesen de Dååk,
Blatt op Blatt fallt in´e Wintersroh.

Naevelmåånd

- November -

Op´n Knick lüchten noch jümmers
de Vågelbaern so root
un op´e Stråten sühst Kinner,
de mit Lantüchten loopt.
Mi warrt recht harvstlich tomoot - -
op´n Karkhoff fiert de Dood.

De lets Jåhrstiet hebbt wi fåten,
mööt dat nu sinnig gåhn låten.
Nu treckt uns dat nå binnen,
düt is de rechde Måånd,
sik op sik sülvst to besinn´,
Märkenböker to Hand!

Christmåånd

- Dezember -

De Wiehnachtstiet, knapp is se dor,
Dezember löppt op´t lets dör´t Jåhr.
Schoh in´t Finster, veermål Advent,
wo een Licht nå dat Anner brennt.
Karkenglocken, Wiehnachtsleder,
ji weet jå - - all de Jåhrns wedder.

Dezember! Nae, wat hett he´t hillt!
He is al weg, adjüß du Held.
Wi kiekt em nå un kiekt uns üm,
nu dröfft ji råden, ´keen dor stünn
un mååkt uns glieks sien Wünsche klåår:
Tweedusendeen! - Nå, Proost Neejåhr!