Vun´ Wiehnachtsmann
Mien grote
Deern, mien lüttje Deern,
de möögt so geern Geschichden
höörn.
Un kümmt de Wiehnachtstiet nu
´ran,
vertell ik jem vun´
Wiehnachtsmann.
Denn kiekt se Beid´ mit Ogen
groot,
as in so´n blanken, depen Soot.
Un in ehr Ogen deep dor ünn´
ståht all mien Geschichden binn´.
De Wiehnachtsmann, mien söte
Muus,
de hett dor buten ´rut sien Huus,
dor buten, wo de Dannen ståht.
Dor sitt he in sien lüttje Kååt
un kickt. Un fangt dat an to
sneen,
denn fleit he. Un denn - - hest´
nich sehn !
denn kååmt de Kreihn un jümmer
mehr
mit Wark un Wark em vör de
Döör,
mit Wark un Wark, segg an, segg
an,
wat schüllt wi denn, ool
Wiehnachtsmann !
Denn sett de Ool
sien Piep bisiet
un seggt: Dat warrt nu
Wiehnachtstiet !
Denn stickt he an dree lange
Lichten
un mååkt en fierlich Gesichten
un schüfft tohööcht sien grote
Brill - -
un all de swarten Kreihn sitt´
still.
Mien leve Kreihn, so seggt he
denn,
ji mööt nu nå de Stadt mål hen,
´naem achter Wall un Steen
vermuurt
de leven Kinner lang al luurt.
Tellt se mi all ! Vergaet mi keen
!
Dor sünd so vael mang Muur un
Steen.
Un nu man gau, mien leve Kreihn !
Ik mutt de´n groten Sack noch
neihn !
Wark ! Wark !
Nu waes mål still, mien Deern !
Kannst nich de Kreihn al tell´n
höörn ?
Hermann Claudius, 1878 bet 1980 - in Europlatt överdrågen vun Peter Kollund, Rosendåhl 1997
PS: Dat neemoodsche Utsehn vun hüüt, so as uns de Wiehnachtsmann hier båven anluern deiht, dat kümmt ut Amerika vun´e USA her. Un as ik man höört heff, is dat´n Kreatschoon vun "Coca Cola" in ehr root-witt Nationålklöör.