Plattdüütsch in Chicago

Wenn nich de Pool dortwüschen weer
vu Kiel bet Illinois,
so wüß ik noch en Minschen mehr,
de na Chicago reis´.

Denn sae ik: Gau de´n Kuffer packt !
Ik mutt mal höörn un sehn,
wo man in´ Westen Plattdüütsch snackt,
günt bi de groten Seen !

Wo fröher nachts bi Voß un Uhl
en eensaam Jaeger sleep,
wo sunst dat wille Kriegsgehuul
de Minschen schreck un reep:

Dor röppt uns´ ole Moderspraak
nu Dusende tosaam;
to´n lustig, hartlich plattdüütsch Snack
süht Illinois se kaam´.

Ja, sunnerbor un wunnerbor !
Segg an: ´keen harr dat dacht ?
´keen dat seggt harr vör dörtig Johr,
de´n harr man luut utlacht.

De´n harr man seggt: In düütschen Lann´,
dor schaamt man sik vör Platt,
dat is bet dicht vör´t Ünnergahn,
keen Buur - - he hett dat satt.

De Kinner lehrt al in de School:
dat weer so groff, so ruuch,
paß hööchstens in´e Köök bi´n Kohl
un achter Putt un Ploog.

De aver, de vun Huus un Kluus
de Noot dreef, dat Geschick,
de, de do gahn un wannern muß
un söken na dat Glück.

Ut Vaderland un Heimat fort,
weg över´t wiede Meer:
Höör de mal dor en plattdüütsch Woort - -
Mein Gott ! wo trock em´t dör.

So herrlich klung em keen Musik
un sung keen Nachtigal,
em lepen glieks in´ Ogenblick
de hellen Traan´ hendal. - -

Un as wi keem´ un sung´n op´t nee
de´n lang vergaeten Klang:
Vör de weer´t mehr as Melodie,
as Dichtung un Gesang.

De höörn de´n Heimattoon herut,
as worr Reveille blaast,
do keem dat an, as reep dat luut:
So Jungs ! Un nu hoolt fast !

De reep uns´ ole Moderspraak
to Dusende bieen
to´n hartlich Snack un düchtig Saak:
To´n Plattdüütschen Vereen. - -

Um fast to hooln an düütsche Aart
in´t nee´ Vaderland,
um optofrischen mal dat Hart,
to starken Kopp un Hand. - -

Wi Saengers aver hier to Huus,
wi spöör´t ok ut de Feern
de´n Wedderklang as Heimatgruß
mit Stolt un bannig geern.

Uns klingt dat as per Telephon,
jüm Hurra, bet an´t Hart,
ik föhl dat as de´n hööchsten Lohn,
de, de Dichters baad´n warrt.

Dat gifft en Echo, ja dat röppt
- - wovör ik straev un waak - -
All wat bi uns in´ Dusel slöppt:
Hoolt fast an Aart un Spraak !

Un kann ik nich, as ik woll much,
mit fiern dor jüm Fest,
so schick ik jüm en Gruß un Spruch,
mien Hartlichst un mien Best.

Vellicht ok mal mien öllsten Söhn,
- - vun söven Foot as ik - -
mit plattdüütsch Hart un lange Been,
versteiht sik, un mi liek.

Un nu mien Spruch, de heet: Hoolt fast
an plattdüütsch Spraak un Aart !
Un för dat Fest: dat´ blöht un waßt
un jümmer schöner warrt !

Klaus Groth, 1819 bet 1899 - revideert vun Peter Kollund, Rosendahl 1998

t´rügg in de Stöövkist

PS. Besöök Se mal de ASHHS, de Süsters un Bröders vun Güntsiet de´n Pool

American-Sleswig-Holsteen-Heritage-Society

Wenn dat Klaas wüß harr, wat dat Internett dat nu heel eenfach maakt !