A p p e l d w a t s c h
Brinckman warrt de Appeln nich los, all´nfalls nich in Rostock. Aver nu mal de Reeg na, dormit wi dor Klook ´rinkriegen ! Ik meen garnichmal John Brinckman, ik meen sien´ Kasper-Ohm. Un de heet ja nu würklich Kasper-Ohm un nich Kasper Ohm. Ja, op de´n lüttjen Straek kümmt dat an, sünst wörr Ohm ja de Nanaam sien, un dat is he ja nu gans wiß nich west, denn de ool Kaptein hett "Pött" heten. Al op de tweete Siet vun dat Book "Kasper-Ohm un ik" steiht, wat de Kaptein de "Moderbroder" vun de´n Verteller west is, also de Unkel, un aeven dat bedüüdt dat Woort "Ohm". Keen Minsch keem op de Idee, Kasper Unkel to segg´n. Kasper-Unkel mutt dat heten, de Betonung op Kasper, dorvun is dor ja ok´n Straek twüschen. Aver sülvst Lüüd, de em´n Denkmaal sett hebb´n, de is dat nich opgahn.
|
Man, nu de Appeln ! Kaptein Pött is mit ehr na Sankt Petersborg schippert, hett sik´n goden Schilling ut de Gravensteener un de Goldrenetten an de´n Zarenhoff ´rutslahn un is mit allerhand feine Sövensaken na Rostock t´rüggkaam´. Un noch jümmers warrn Appeln üm Rostock ´rüm anbuut. Man, en Tiet lang harrn wi dat vergaeten, dor weer dat denn mit Appeln mau. |
Een kann ok "Marktlücke" dorto segg´n. En LPG wull ehr sluten un Appeln in´ Groten anbuun. - - "Nae", hebb´n welk Professers meent, "in Plantagen wassen de blots in´ Süden un üm Grootberlin ´rüm."
´n heel eenfachen Minschen, as wi segg´n, de kenner sien Brinckman un de´n sien´ Kasper-Ohm. "Minsch", hett he sik överleggt, "wenn se dotiet de Appeln vun Rostock sogar ´n Zaren verköpen kunn´, denn schull´n de för uns nich gootnoog waen ? Dat schall mi mal verlangen !" - - "He schull man nich all´ns, wat in´e Böker steiht för wahr naehm´", hebb´n utraekent de Professers un ehr Naapers meent. Man, de gesunne Minschen- un Literaturverstand hett sik dwars de appeldwatschen Professers dörsett, kuum to glöven, aver wahr. Nu versorgen uns grote Plantagen vun Rostock ut de hele Region mit "Zarenappeln".
Körtens hebb´n se in´e "Baadstüver Straat", dor wo Brinckman sien Kasper-Ohm jüßt nich wahnt hett, ´n Denkmaal opstellt. Dor sitt de ool Kaptein in Bronce op´n Voßwallach un kickt in´e Welt, as sühst mi woll ! Antrocken is he, as Brinckman dat opschraeven hett - - kennst em glieks wedder. Aver, de Voßwallach ! De Bleß, dree witte Been un´ Glasoog kann ´n ja kuum in Bronce maken; man de Nücken, de dat Deert na Brinckman hebb´n schall, süht ´n dat an. Un as de "Maaten un Kapteins, Strandföhrers un Draegers, Bootslüüd un Schippstimmerlüüd" domaals, maken Rostocker un ehr Besöök hüüt grote Ogen. Kaptein Pött wiest ehr, wat en "Marlin" is, as dat bi Brinckman heet.
| Wo dorbi de Appeln blieven ? De ligg´n glieks achter de´n Voßwallach - - woll de eersten Peerappeln ut Bronce op uns´ Kontinent Europa. Süh, so kümmt all´ns wedder tosaam ! Wat segg´n de Lüüd nu: "Kasper-Ohm, is dat nich de mit de Appeln ?" - - "Aver meen´ se de Richdigen, oder de vun de´n Voßwallach ?" |  |
Klaus Meyer, 1990 - revideert vun Peter Kollund, Rosendahl 1997