All een Afwaschen

"Goden Morgen, Herr Paster ! - - Ik weet ne, wat Se mi kenn´ doht, - - ik bün as Daglöhner bi Thomas Meyer, bi de´n Wischenbuur op´n Oosterenn. Henningsen is mien Nååm. Nae, danke, Herr Paster ! Sitten much ik ne eerst, - - ik heff mien ool schiedige Büx an, - - dat is jå Mååndag un ik heff jüßt wedder en Ossen aflaevert - - bi´n Slachter. Ik wull Se ok gårne lang ophooln, Herr Paster, wull blots mål aeven wat frågen.

De Sååk liggt so, Herr Paster: Bi uns´ groot Dochter, is ehrgüstern ´n lütten Jung ankååm´,un de schull nu ok geern Heinerich heten - - so as ik. - - Jå, - - nu is dat åver so, Herr Paster: De´n Jung sien Vadder, - - jå, de Alwine ehr Brögam is, de is noch ne dor, de is noch op See, op grote Fohrt. - - Åver, wenn de nu bald mål kåmen deiht, un he blifft´n påår Dååg bi uns, - - schull´n Se, Herr Paster, denn woll mål een´ helen Dag - - an besten denn woll ok op´n Mååndag, wenn Se doch wieder nix to denken un to dohn hebbt, - - schull´n Se denn woll mål een´ helen Dag nå uns ´rutkååm´ köön ?

Wi hebbt dor noch allerhand anner´n Krååm, Herr Paster. Wi sünd - - åhn, wat wi dat wull´n, - - sünd wi mit uns´ Papier´n so´n baeten achterto blaeven, - - un dat wull´n wi geern wedder in´e Reeg hebb´n. Dat weer jå so bi uns, Herr Paster: As mien Fru un ik uns freen wull´n, - - do keem uns mien Suldåtentiet dor twüschen. Un as ik dat eerst´mål op Urlaub keem, do seet uns´ lütt Alwine al pielop in´ Wågen un keek mi an. - - Un do much mien Fru ne mehr mit Kranz un Sleier vör´n Altår ståhn. - - Un an so´n richdige Kinddööp hebbt wi denn ok in de Gangen - - gårne an dacht. Un dorüm is uns´ Alwine denn achternå ok ne kunfermeert worrn, - - aeven blots ut´e School kååm´.

Jae, un nu harrn wi uns dat so dacht, Herr Paster: Wenn Alwine ehr Brögam nu kåmen deiht, - - un Se harrn mål´n heel Dag för uns Tiet, - - denn kunn´ wi dat jå man so måken: Morgens - - so bi Klock teihn ´rüm - - kunn´ Se uns Beid´, - - mien Fru un mi, troon, - - dat wi ok för Em dorbåven "christlich" tohoopkååmt. Un denn gifft dat eerstmål Fröhstück ! Un nå´n Fröhstück köönt Se uns´ Deern, uns´ Alwine, döpen, - - Wåter un all´ns hebbt wi in´ Huus, Herr Paster, - - dor bruukt Se sik ne mit aftoslaepen. - - Un denn giff´t Middag ! - - Un nå´n Middag köönt Se uns´ Alwine denn kunfermeern, dat Vadderunser un´ påår Bibelsprüch hebbt wi ehr al bibröcht. - - Un denn giff´t Kaffee un Koken ! - - Un nå´n Kaffee köönt Se Alwine un ehr´n Brögam jå man aeven tohoopdohn, - - Kranz un Sleier hett se al ligg´n, Herr Paster, dor is nix in´e Weg. - - Un denn giff´t Åvendbroot ! - - Un wenn Se denn - - nå´n Åvendbroot - - noch gau Alwine ehr´n lütt Jung, ehr´n lütten Heinerich döpen köönt, - - jae, kiek, Herr Paster, - - denn weer dat glieks all een Afwaschen, - - un wi harrn uns´ Papier´n jüßtso goot in´e Reeg, as all de Annern.

Wat meent Se - - Herr Paster, - - schull dat woll gåhn ? Un wo düür kunn uns de Krååm woll warrn, - - so tosååm, - - wenn wi dat Aeten un Drinken ne anraeken doht ?"

Rudolf Kinau, 1887 bet 1975 - in Europlatt överdrågen vun Peter Kollund, Rosendåhl 1995

De Een un de Anner

Wo geiht dat doch verdüwelt to,
op düsse bunte Welt, - -
de Een arbeit sik af åhn Roh,
de Anner laevt sien Geld. - -

De Een, de löövt sien Nachtigall,
de Anner höllt s´ för´n Uhl,
de Een deiht all´ns, wat he schall,
de Anner is heel fuul. - -

De Een höögt sik, wenn´t Füür is ut,
de Anner, wenn dat brennt,
de Een höllt ut Gefohr sik ´rut,
de Anner ´rinner rönnt. - -

De Een, de weent, wenn weg sien Geld,
de Anner lacht dorto,
de Een, de höllt dat nit de Melk,
de Anner mit de Koh. - -

De Een itt Schinken un drinkt Wien,
de Anner warrt nich satt,
de Een kann vülliger nich sien,
de Anner is en Latt. - -

De Een, de höört de Orgel geern,
de Anner blots "Tsching-Bumm",
de Een kann dat Gras wassen höörn,
de Anner, de is dumm. - -

De Een wåhnt in en feine Huus,
de Anner in´ Kååt,
de Een, de laevt in Suus un Bruus,
de´n Anner´n hölpt de Stååt. - -

De Een, de treckt sik nobel an,
de Anner löppt in Lumpen,
de Een, dat is en rieke Mann,
de Anner, de mutt pumpen. - -

De Een, de mag geern Fruunslüüd sehn,
de Anner is för Spriet,
de Een seggt: "Jå, de Welt is schöön !"
de Anner: "All´ns Schiet !"

De Een is ruhig as´n Lamm,
de Anner mehr as frech;
de Een stellt sik heel tumpig an,
de Anner, de kümmt t´recht. - -

De Een, de will de Grog heel hitt,
de Anner drinkt em koolt,
de Een, de nümmt en Jungfru sik,
de Anner nümmt se oolt. - -

De Een lüggt, wat sik de Balken böögt,
de Anner, de höllt Woort;
de Een sik jümmers dorto höögt,
wenn Anner´n kååmt to kort. - -

De En spaelt Muus, de Anner Katt,
wo drollig geiht dat to,
de Een löövt witt, de Anner swatt,
dat is nu aeven mål so. - -

Un so warrt´ blieven op´e Welt,
de welk Lüüd kennt, de weet,
dat, wat de´n Eenen as Freud gellt,
för´n Anner´n bedüüdt´ Leed.

Wilhelm Schmidt, 1964 - in Europlatt överdrågen vun Peter Kollund, Rosendåhl 1997

torügg in de´n Heumaand